Ήταν το 1984, ο Πιέτρο Πουτσόνε,ενας επιθετικός της Νάπολη, ήρθε σε επαφή με έναν πατέρα απο την Ατσέρα.
Ήταν ένας απελπισμένος πατέρας που ήθελε να κάνει ένα φιλανθρωπικό παιχνίδι για να βγάλει λεφτά για το άρρωστο μωρό του. Αυτό το αγόρι, είχε μια επείγουσα ανάγκη να κάνει μια εγχείρηση που θα του έσωζε τη ζωή, αλλά η οικογένεια ήταν φτωχή και δεν ήξεραν πώς να πληρώσουν γι ‘ αυτό.
Προσπάθησε να επικοινωνήσει με τη Νάπολι, αλλά ο πρόεδρος δεν συμφώνησε με το αίτημα.
Η φωνή ήρθε στα αυτιά του Μαραντόνα, που επαναστάτησε εναντίον του προέδρου.
Ο Ντιέγκο αποφάσισε να πάει σ ‘ εκείνο το λασπωμένο χωράφι των προαστίων, ξεχασμένο από τον Θεό και επίσης να ρισκάρει τραυματισμό στη μέση του πρωταθλήματος και να πάει κοντρα στους χορηγούς.
Τα λόγια του Μαραντόνα ήταν..
“Αυτό το παιχνίδι πρέπει να γίνει, γι ‘ αυτό το μωρό “.
Πήγε σε αυτό το παιχνίδι ο Ντιέγκο…
Πήγε ανάμεσα στους ανθρώπους του,για έναν ευγενή σκοπό και έπαιξε χωρις να λογαριάζει τραυματισμούς και χωρις ίχνος βεντετισμού.
Ολα πήγαν καλά για το μωρό!
