Πριν τον ημιτελικό Ιταλια-Αργεντινη, για το Μουντιαλ του 1990, ο οποιος διεξηχθει στη Ναπολι, ο Ντιέγκο δήλωνε τα παρακάτω…
“Οταν θα έρθετε στο γήπεδο, θέλω να θυμάστε τι πετυχαμε μαζί.
Θελω να θυμάστε όλους αυτούς που μας βρίζουν σε όλα τα γήπεδα της Ιταλίας και θέλω να θυμάστε ότι εγώ βγήκα μπροστά για όλους εσάς και καταφεραμε να κάνουμε τη Νάπολι πρωταθλήτρια.
Τόσα χρόνια ακούτε τόσες προσβολές, βλέπουμε πανό υβριστικά ότι η Νάπολι δεν ανήκει στην Ιταλία.
Σ’αυτον τον αγώνα λοιπόν, ζητάω να με υποστηρίξετε, όπως κάνετε πάντα.”
Όταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα, έφερε τον διχασμό σε μια ολόκληρη χώρα και ειδικότερα σε μια ολόκληρη πόλη.
Τους ζήτησε ανοιχτά να απαρνηθούν την πατρίδα τους, γι’αυτον…
Το μισό γήπεδο ήταν υπέρ του και υπέρ της Αργεντινής και το άλλο μισό εναντίον του.
Ήταν το ματς, το οποίο το κέρδισε, αλλά του στέρησε πάρα πολλά, καθως οι Ιταλοί δεν του το συγχώρεσαν ποτε.
Για όσα ακολούθησαν βέβαια και την ανελέητη λάσπη από τα μέσα, μετανιωσαν οι πάντες στη Νάπολι, καθώς δεν τον προστάτευσαν και τον άφησαν να φύγει ασυνόδευτος.
Σε μια πόλη που τον υποδέχτηκαν οι πάντες ως λαϊκό ήρωα, έφυγε σε μια νύχτα, μόνος εντελώς.
