”Ο Diego Armando Maradona στα τελευταία χρόνια που έπαιζε όταν ένιωθε ότι δεν μπορούσε και έπρεπε να τα παρατήσει δεν το παραδεχόταν και τα δάκρυα που έτρεξαν δεν τα μετάνιωσε ποτέ.
Το παγκόσμιο ποδόσφαιρο είναι πλέον σε άλλη σκηνή, οι ευκαιρίες και τα λεφτά είναι περισσότερα τώρα, ο ανταγωνισμός όμως ήταν πιο δύσκολος τότε με πολλούς σπουδαίους παίκτες απέναντι στον Μαραντόνα, τώρα το ποδόσφαιρο είναι φτωχό και μικρότερο, ενώ είμαι Βραζιλιάνος φίλαθλος μοιράζομαι αυτά τα λόγια γιατί ο Μαραντόνα είναι μεγάλος και αιώνιος παίκτης, στο μόνο που βασιζόταν ήταν οι πλάτες του, μόνος του σήκωσε την Αργεντινή!
Αυτοί οι παίκτες έπαιζαν με την ψυχή τους και αγάπησαν την χώρα τους και η χώρα τον αγάπησε και τον έκανε Θεό, αν έχασε κάπου κάποιο κύπελλο, έκλαψε όχι για τον εαυτό του και για τα ρεκόρ του, αλλά για την πατρίδα του.
Οι παίκτες αυτής της γενιάς είναι εγωιστές μόνο για τους εαυτούς τους ακόμα και στο γήπεδο δεν τους νοιάζει η χώρα και η εκπροσώπηση της, νομίζουν ότι είναι πάνω απ’ όλα.
Πάνω από τις χώρες τους, πάνω απο τις ομάδες, ενώ κανείς δεν θα μπορούσε να είναι πάνω απο τον Μαραντόνα, το Φαινόμενο, τον Μαλντίνι και πολλούς άλλους σπουδαίους παίκτες της Βραζιλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ολλανδίας, της Αγγλίας της Αργεντινής κτλ.
Η νίκη είναι για την χώρα μας έλεγε ο Μαραντόνα και έκλαιγε για την πατρίδα του, αυτή είναι μια μεγάλη συναισθηματική διαφορά μεταξύ προηγούμενης και σημερινής γενιάς, κανείς δεν παίζει με αυτό το πνεύμα.”
Άρθρο ενός Βραζιλιάνου φιλάθλου
