“Ο Κάρλο Αντσελότι είναι μοναδικός.

Όλοι αγαπούν τον Καρλέτο γιατί με αυτόν σαν προπονητή νιώθεις άνετα, νιώθεις ότι είναι έτοιμος να βοηθήσει ανα πάσα στιγμή την ομάδα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχει επιτυχία σχεδόν παντού…

Κάθε προπονητής που δεν έχει παίξει στο υψηλότερο επίπεδο ως ποδοσφαιριστής, χάνει κάτι που έχει βιώσει ο Αντσελότι.

Η βαθιά κατανόηση του για το παιχνίδι, η κατανόηση των παικτών, η κατανόηση του επαγγελματικού περιβάλλοντος, πηγάζει από μέσα του. Δεν είναι ένας εκπαιδευτής δογματικών καταστάσεων.

Όλες οι ομάδες του έχουν επίπεδο τακτικής, αλλά σαν παίκτης, έχεις ελευθερία.

Ο Αντσελότι είναι ο καλύτερος στο χειρισμό ακραίων χαρακτήρων.

Υπενθυμίζουμε ότι στην Μπάγερν, ο σύλλογος έδωσε στον Αντσελότι μια λίστα όπου εμείς οι παίκτες θα έπρεπε να είχαμε προσέξει. Ο Αντσελότι, μπροστά από την ομάδα διάβασε το χαρτί και είπε…

‘Έχω μια εντολή από την διοίκηση, πρέπει να σας διαβάσω μια λίστα.”

Καθώς την διάβαζε, ο τόνος της φωνής του άλλαζε…

”Αυτό δεν είναι μέρος της δουλειάς μου, άλλωστε δεν προπονώ μια ομάδα νέων. Αλλά αν το θέλουν τα αφεντικά, θα το κάνω…”

Ο Κάρλο Αντσελότι είναι ανεξάρτητος.

Έχει γοητεία, χιούμορ και μια αίσθηση ελευθερίας.

Ποτέ δεν παίρνει τον εαυτό του πολύ σοβαρά, αλλά πάντα καταφέρνει να κρατάει αποστάσεις εκεί που πρέπει.

Αυτοί που ρωτούν τώρα πώς μπορείς να είσαι επιτυχημένος σε πέντε χώρες με πέντε διαφορετικές γλώσσες, πρέπει να γνωρίζουν ότι οι ποδοσφαιριστές κάνουν πολλά πράγματα που δεν γνωρίζουν γλώσσα.

Η γλώσσα του ποδοσφαίρου είναι ενιαία.

Ο Αντσελότι έμαθε τις πενήντα σημαντικές λέξεις που χρειάζονται στο παιχνίδι σε όλες τις γλώσσες.

Ρεάλ, Παρί, Τσέλσι, Μπάγερν και Μίλαν διαφέρουν μόνο στις αποχρώσεις.

Είναι ομάδες που θέλουν να κερδίζουν.

Ο Αντσελότι είναι η ιδανική λύση γι’αυτούς τους συλλόγους και για την κατάκτηση τροπαίων απο αυτούς τους συλλόγους.

Ως προπονητής της Ρεάλ γνωρίζει ότι μπορεί να στραβώσει ένα παιχνίδι και να χάσει 4-0 από την Μπαρτσελόνα.

Ο Αντσελότι το ξέρει και οι παίκτες το ξέρουν.

Υποστηρίζει ο ένας τον άλλον γιατί είναι ένας από αυτούς, δεν εγκαταλείπει ποτέ τους ποδοσφαιριστές του.

Δεν χάνει την ελπίδα του μετά τις ήττες, αλλά στέκεται μπροστά στους παίκτες του.

Αν η ομάδα και ο προπονητής είναι ένα, είναι εξαιτίας του.

Αγαπάει αυτό που κάνει, αγαπάει το ποδόσφαιρο και τους ποδοσφαιριστές του.

Γι’ αυτό σε όλους αρέσει να παίζουν για τον μεγάλο Κάρλο, για τον μεγάλο Αντσελότι”.

Φίλιπ Λαμ