''Κοίτα, ο Μαραντόνα φαινόταν να έχει ένα drone στο κεφάλι του.
Και δεν υπερβάλλω καθόλου.
Αυτό το «drone» του επέτρεπε να «δει», ή μάλλον να αντιληφθεί ακόμα και πίσω του τι γινόταν, στις πλαϊνές γραμμές και σε απόσταση, πώς τοποθετούνταν οι παίκτες στο γήπεδο και τι θα έκαναν λίγο μετά.
Εν ολίγοις, ο Ντιέγκο ήταν σε θέση να προβλέψει τις καταστάσεις και τις κινήσεις των άλλων ποδοσφαιριστών και να ενεργήσει ανάλογα.
Ήταν πολύ δύσκολο ακόμα και να τον ρίξουν.
 Πιο συγκεκριμένα, σε έστελνε εκτός παιχνιδιού και έμοιαζες ντροπιασμένος.
Οι συμπαίκτες μου και εγώ σκεφτόμασταν δέκα φορές πριν πέσουμε πάνω του.
Μια κίνηση με την μέση, μια προσποίηση του σώματος και η μπάλα εξαφανιζόταν...
Και αφού το να τον προβλέψεις ήταν δύσκολο γιατί εκτός των άλλων, ήταν και γρήγορος, ήταν πάντα καλύτερο να μένεις μπροστά του και να σταματάς.
Αλλά τι αμίμητο ταλέντο...
Ήταν απίστευτος παίκτης.
Όπως λίγοι άλλοι που έχω γνωρίσει και έχω δει και έχω γνωρίσει και έχω δει πολλούς.
Σαν τον Μαραντόνα δεν έχει υπάρξει παίκτης!
Δεν τον έχω δει ποτέ να ζητά κίτρινη κάρτα από τον διαιτητή για ένα χτύπημα που υπέστη, σηκωνόταν από το έδαφος και επέστρεφε στο παιχνίδι.
Αν και χτυπημένος και τσακισμένος, προσπαθούσε να μένει όρθιος μέχρι το τέλος.
Ένα παράδειγμα ήταν ο Μαραντόνα στον αγωνιστικό χώρο, στο οποίο πρέπει να κοιτάξουν και οι σημερινοί παίκτες.
Ένα παράδειγμα δικαιοσύνης, κάτι διαφορετικό από τους ''δύτες'' της περιοχής που βλέπετε τώρα.
Για μένα είναι ο καλύτερος όλων των εποχών
Και είναι υπέροχο που έκανε τόσα πολλά για την πόλη της Νάπολι και για την ομάδα και που σήμερα το γήπεδο φέρει το όνομά του.''
Ρικάρντο Φέρι