«Συνειδητοποιούσες ότι είχες φτάσει σε μια ομάδα εξωγήινων όταν στην προπόνηση, ο Μαλντίνι ξεκινούσε το κλασικό τρέξιμο και έπεφτε σιωπή σε όλη την ομάδα.
Όλα ήταν άκρως επαγγελματικά, δουλεύαμε χωρίς να σταματάμε ούτε στιγμή.
Όχι, ποτέ δεν έχω προπονηθεί τόσο καλά στην καριέρα μου.
Μια ένταση έξω από τα συνηθισμένα.
Αυτά τα πράγματα κάνουν έναν σύλλογο τόσο επιτυχημένο και θρυλικό όσο η Μίλαν.

Στο Μιλάνο έμαθα την σημασία της ιστορίας, η οποία ξεπερνά τα πράγματα που μπορείς να αγγίξεις με το χέρι σου.

Το Μιλανέλο, το προπονητικό κέντρο της Μίλαν, δεν ήταν το πιο εξελιγμένο στον κόσμο από άποψη εγκαταστάσεων… ήταν πολύ καλό αλλά δεν υπήρχαν τυμπανοκρουσίες, όλα ήταν γήινα.

Το κατάλαβα όμως από την πρώτη μέρα, ότι συμμετείχα στην ιστορία ενός μεγάλου συλλόγου.

Η ιστορία είναι αξία, δεν την βλέπεις αλλά την νιώθεις. Δημιουργεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.

Στο Μιλανέλο, περνούσα ολόκληρες μέρες, από το πρωί ως το απογεύμα στις έξι.

Γιατί…??

Ήταν ένα ξεχωριστό μέρος.

Και για τους ανθρώπους που δούλεψαν εκεί, είναι σίγουρα κάτι ιδιαίτερο.

Στο Μιλάνο, αυτή η εμπειρία ως ποδοσφαιριστής, μου χρησίμευσε για να πάρω ένα άλλο μάθημα, αυτό της αυθεντικότητας.

Ο ενθουσιασμός του να έχεις φορέσει την ροσονέρο φανέλα και να έχεις γευτεί την ιστορία της Μίλαν.

Όταν έφτασα, ο Αντσελότι μελετούσε ήδη αγγλικά.
Κάθε φορά προσπαθούσα να τον διορθώσω.
Αλλά συνέχιζε να κάνει λάθη και πάντα καταλήγαμε να γελάμε.
Ο Μαλντίνι μιλούσε σαν κύριος και αρχηγός και μετά ήταν ο Γκατούζο που χρησιμοποίησε μια δική του γλώσσα, αλλά παρόλα αυτά κατάφερνα να τον καταλάβω.
Ένα πράγμα είναι σίγουρο.
Στον κόσμο υπήρχαν πολλοί παίκτες όπως ο Ρονάλντο, ο Ροναλντίνιο και ο Ριβάλντο που θα πλήρωναν από την τσέπη τους για να παίξουν στη Μίλαν.»
Ντέιβιντ Μπέκαμ