ΑρχικήΠοδοσφαιροΟ Μαρκίζιο, έζησε το ρομάντζο του ποδοσφαίρου

Ο Μαρκίζιο, έζησε το ρομάντζο του ποδοσφαίρου

«Πότε ήταν η πρώτη φορά που ένας θαυμαστής μου ζήτησε αυτόγραφο;
Στην πραγματικότητα δεν ξέρω αν μπορεί να θεωρηθεί πραγματικό αυτόγραφο, δεδομένου ότι τότε, ήμουν μόλις εννιά ή δέκα χρονών, δεν με γνώριζαν ακόμα.
Αν θυμάμαι καλά, έκανα διακοπές με την οικογένειά μου στην Alba Adriatica.
Ένα βράδυ, ενώ οι μεγάλοι έπαιζαν χαρτιά στη βεράντα του ξενοδοχείου στην παραλία, άρχισα να ντριμπλάρω.
Eνας κύριος, που με είχε δει να παίζω με την μπάλα και να κάνω τσελικάκια, με προσπέρασε ξανά μετά από πολύ ώρα και με περιέργεια με ρώτησε...
«Είσαι ακόμα εκεί; Πόσα έχεις φτιάξει;»
Λαχανιασμένος απάντησα...
«Χίλια σαράντα ένα, χίλια σαράντα δύο, χίλια σαράντα τρία…».
Σταμάτησα στα χίλια εκατόν είκοσι οκτώ.
Αμέσως μετά, υπέγραψα το πρώτο μου αυτόγραφο...
Ήταν εύκολο, σχεδόν αυτόματο, για τον Ντελ Πιέρο να γίνει το είδωλό μου, κατά τη γνώμη μου πρέπει να επιστρέψουμε στην εποχή του Μισέλ Πλατινί για να κάνουμε μια σύγκριση με τα κατορθώματα, το ταλέντο και το στυλ του Άλεξ.
Ό,τι υπήρχε για να κερδίσει, με τον σύλλογο και με την εθνική ομάδα, το κέρδισε.
Ήταν πάντα ο απόλυτος πρωταγωνιστής.
Τα γκολ του βρίσκονται στην ταινιοθήκη κάθε ποδοσφαιρόφιλου.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου έχω εμπνευστεί πολλές φορές από αυτόν, διαθεσιμότητα, μεγάλη γενναιοδωρία, μεγάλος επαγγελματισμός.
Επιπλέον, ο Ντελ Πιέρο έχει επιμονή και προσοχή στο να θέλει να κάνει τα πάντα τέλεια που είναι πραγματικά υπέροχα, εντός και εκτός γηπέδου.
Θυμάμαι εκείνη την εποχή που, παιδί ακόμα, πήγαινα στο γήπεδο με την οικογένειά μου.
Ο μπαμπάς μου εντόπισε το λεωφορείο της ομάδας μπροστά μας και επιτάχυνε για να το περάσουμε.
Όταν ήμασταν δίπλα του, στριμώχτηκα στο τζάμι του παραθύρου και άρχισα να κουνιέμαι.
Ο πρώτος παίκτης που παρατήρησε τον χαιρετισμό μου ήταν ο ίδιος ο Ντελ Πιέρο, ο οποίος ανταπέδωσε αμέσως, χωρίς κανένα δισταγμό.
Ήταν μια φανταστική συγκίνηση, πρέπει να ήμουν δέκα χρονών και εκείνη τη μέρα συνέχισα προς το γήπεδο με ένα οδοντωτό χαμόγελο τυπωμένο στο πρόσωπό μου.
Ακόμα και σήμερα που βλέπω ένα παιδί να μου λέει γεια, το ανταποδίδω αμέσως.
Πάντα ελπίζω να δίνω την ίδια χαρά που μου έδωσε ο Ντελ Πιέρο».
Κλαούντιο Μαρκίζιο

Τελευταία Αρθρα

Τζουντ Μπέλιγχαμ: ”Δεν είμαι ρομπότ”

«Η σχέση με τη μαμά και τον μπαμπά είναι στενή και μου δίνει ισορροπία. Έλαβα...

Η πρώτη συνάντηση του Τσάμπερλειν με τον Τζαμπάρ

"Καθώς πλησιάζαμε, συνειδητοποίησα ότι παρόλο που είχε περίπου το ίδιο ύψος, ήταν διπλάσιος...

Ντελ Πιέρο: ”Το γκολ στο Βεστφάλεν, είχε κάτι το υπερβατικό”

«Πάντα πίστευα ότι υπήρχε κάτι μεγαλύτερο από εμένα, σχεδόν υπερβατικό, σε εκείνο το γκολ...

Το διπλό του Ολυμπιακού στην Ρώμη, απέναντι στην Λάτσιο

Το 2007, ο Ολυμπιακός του Τάκη Λεμονή ταξίδευε στην Ρώμη για το ματς με...

Παρομοια αρθρα

Τζουντ Μπέλιγχαμ: ”Δεν είμαι ρομπότ”

«Η σχέση με τη μαμά και τον μπαμπά είναι στενή και μου δίνει ισορροπία. Έλαβα...

Ντελ Πιέρο: ”Το γκολ στο Βεστφάλεν, είχε κάτι το υπερβατικό”

«Πάντα πίστευα ότι υπήρχε κάτι μεγαλύτερο από εμένα, σχεδόν υπερβατικό, σε εκείνο το γκολ...

Το διπλό του Ολυμπιακού στην Ρώμη, απέναντι στην Λάτσιο

Το 2007, ο Ολυμπιακός του Τάκη Λεμονή ταξίδευε στην Ρώμη για το ματς με...