Σήμερα το ΝΒΑ είναι στη διάθεσή όλων.
Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα τηλέφωνο, δύο κλικ και σε μισό δευτερόλεπτο όποιος επιθυμεί έχει πρόσβαση σε οποιαδήποτε πληροφορία, εικόνα, highlight, συνέντευξη, ιστορία παρασκηνίου, του πιο διάσημου πρωταθλήματος μπάσκετ στον κόσμο.
Υπήρχε μια εποχή όμως, όχι πολύ μακριά, που το ΝΒΑ ήταν το πολύ ένα παιχνίδι την εβδομάδα στη συνδρομητική τηλεόραση και μερικές στήλες σε μηνιαία ή εβδομαδιαία περιοδικά.
Το ΝΒΑ, στα 90s, αντί να το ζήσουμε το ονειρευόμασταν.
Και σε μια εποχή που η Serie A ήταν το πιο σημαντικό πρωτάθλημα στην Ευρώπη, ο μόνος τρόπος για να «αγγίξεις την Αμερική» ήταν να δεις τα πεπραγμένα των ξένων παικτών στις ομάδες μας, όταν η Ελλάδα είχε το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ.
Υπήρξαν όμως κορυφαίοι παίκτες που δεν ήρθαν στην Ελλάδα να αγωνιστούν, ένας απο αυτούς, ήταν ο Κάρλτον Μάγερς

«Είναι ο νέος άνθρωπος, ο άνθρωπος του μέλλοντος, ο άνθρωπος που είναι μαύρος αλλά και λευκός, ο άνθρωπος της αρχέγονης φυλής που έκανε τα βήματά του από μια ενιαία ρίζα και που μια μέρα θα ενώσει όλα τα χρώματα και όλες τις καρδιές στο νέο άνθρωπο, στον σωστό άνθρωπο."

Τα λόγια του προπονητή του στη Fortitudo Bologna, Valerio Bianchini, περιγράφουν ακόμα και σήμερα καλύτερα από κάθε βίντεο τι αντιπροσώπευε ο συμβολικός άνθρωπος του ιταλικού μπάσκετ των 90s.

Εντυπωσιακός, αθλητικός, γρήγορος, σταματούσε έκανε το άλμα του και σούταρε, μπορούσε να ''στέκεται'' στον αέρα, ενώ είχε ένα τρομερό πρώτο βήμα και ένα εντυπωσιακό επιθετικό ταλέντο, μια μηχανή καλαθιών, ο άνθρωπος που σημείωσε 87 πόντους σε ένα παιχνίδι.
Αν γεννιόταν σήμερα, τα έργα του θα φυλάσσονταν στα κινητά του 90% των παιδιών, των οπαδών του μπάσκετ και μη.
Σήμερα, όμως,  τα γένια του έχουν περισσότερες από μερικές άσπρες τρίχες.
Και ακόμα κι αν περάσουν τα χρόνια, η ανάμνηση εκείνου του ανθρώπου που πετούσε πάνω από τα ιταλικά παρκέ παραμένει ζωντανή στο μυαλό όλων όσων τον είδαν το 1999 να οδηγεί την Ιταλία, στο πρώτο σκαλί του ευρωπαϊκού βάθρου.