«Θυμάμαι ότι οι θείοι μου έτρωγαν συνήθως στις δύο το μεσημέρι, οπότε πηγαίναμε με τον μικρό μου αδερφό στο σπίτι τους.
Τους έλεγα ότι θα πάμε επίσκεψη και το ήξεραν ήδη…
Δεν έτρωγαν λοιπόν και περίμεναν μέχρι να φύγουμε για να στρώσουν το τραπέζι.

Εκείνη τη φορά γελούσαμε.

Αλλά ποτέ δεν μας ήθελαν.

Έτσι το σχέδιο Β ήταν να παίξουμε κρυφτό στα σπίτια των φίλων μας των οποίων οι γονείς ήταν οικονομικά καλά.

Είχαν τα πιάτα τους στην κουζίνα, τα βλέπαμε, μετά παίζαμε κρυφτό αλλά θα παίρναμε και φρούτα.

Αφού εγώ και ο αδερφός μπαίναμε στο ποτάμι με τα πόδια στο νερό τρώγαμε τα φρούτα.
Όταν έγινα ποδοσφαιριστής και έβγαλα τα πρώτα μου λεφτά, πήρα ψητό μοσχάρι για να φάμε με την οικογένειά μου!
Δεν μπορείτε να καταλάβετε πόσο καλό θα ήταν αυτό το κρέας για μένα, όταν ήμουν δέκα χρονών.
Πεινούσα!»
Κάρλος Σαλσίδο