Τέλη καλοκαιριού 2000…
Ελεύθερος ο Ρομπέρτο Μπάτζιο!
Το τηλέφωνο χτυπάει.
-«Γεια σου Ρομπέρτο, είμαι ο Mazzone!»
-”Ω, κύριε, πώς τα πάτε… Τι κάνετε;”
-Λοιπόν, άκου τι θέλω, αλλά δυστυχώς έμαθα ότι δεν θέλεις να είσαι πια ποδοσφαιριστής, είναι αλήθεια, σκέφτεσαι να τα παρατήσεις??
-«Ναι κύριε, γιατί τι συμβαίνει;»
-«Θα ερχόσουν στην Μπρέσια…;»
Είναι η ιστορία πίσω από τη δεύτερη νεότητα του Roberto Baggio στην Μπρέσια.
Η ιστορία μιας απλής κλήσης ανάμεσα σε δύο σπουδαίους άνδρες.
«Τι αντιπροσώπευε ο Baggio στην καριέρα μου;
Το τέλος με έκανε χαρούμενο.
Ήμουν ένας τυχερός προπονητής, το να ζήσω το λυκόφως του επαγγέλματός μου μαζί του ήταν μια υπέροχη εμπειρία.
Αν ήταν δύσκολο να τον διαχειριστείς;
Η διαχείριση του Ρόμπι ήταν ένα αεράκι.
Ήταν ήσυχος, ευγενικός, με σεβασμό, ταπεινός.
Ποτέ δεν άφησε το μεγαλείο του να επισκιάσει κανέναν.
Ήταν ένας φίλος που με έκανε να κερδίζω τις Κυριακές…»
