«Ποιος παίκτης με εντυπωσίασε περισσότερο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που κατακτήσαμε το 2021;
Δεν ξερω τι να πω, πραγματικά όλοι.
Οι μεγάλοι, Bonucci και Chiellini, έχουν επωμιστεί την ευθύνη μιας ομάδας που οι περισσότεροι ήταν μικροί σε ηλικία.
Ο Μπερναρντέσκι, ο οποίος εκτέλεσε δύο πολύ βαριά πέναλτι.
Ο Φλορέντσι που ξεκίνησε να παίζει, αναγκάστηκε να σταματήσει μετά από 45 λεπτά κόντρα στην Τουρκία και στη συνέχεια έκανε μεγάλη επιστροφή στο τελευταίο ματς.
Ο Έμερσον που είχε παίξει ελάχιστα στην Τσέλσι ήταν υπέροχος.
Δεν υπήρξε ποτέ μια στιγμή νευρικότητας εκείνη την περίοδο. 
Μηδέν.
Ένα άλλο πλεονέκτημα του Μαντσίνι είναι ότι κράτησε τους πάντες στο ίδιο μήκος κύματος, είκοσι έξι άτομα για σαράντα πέντε μέρες, δεν είναι εύκολο ε...
Αντίθετα, οι Καστροβίλι και Ρασπαντόρι ήταν επίσης θεμελιώδεις, παρόλο που ήξεραν ότι τον επόμενο αγώνα θα πήγαιναν στις εξέδρες, προπονήθηκαν εξαιρετικά, ήταν φανταστικοί.
Προσπαθούσα να εκτονώσω την ένταση, να προσφέρω λίγο χιούμορ.
Πως? Ζώντας μαζί τους, όπως κάνει κανείς με τους φίλους του.
Έχω καταγωγή από την περιοχή της Νάπολι και τραγουδούσα ναπολιτάνικα με τους Insigne, Donnarumma, Immobile.
Στη συνέχεια προστέθηκε και ο Σαλσάνο.
Μετά από λίγο όλη η ομάδα όχι μόνο τραγούδησε, αλλά μιλούσε και στα ναπολιτάνικα.
Τα τελευταία δευτερόλεπτα του τελικού ήταν απίστευτα.
Λίγες στιγμές πριν από την απόκρουση του Donnarumma, ήμασταν όλοι πεπεισμένοι ότι ο Jorginho θα σκοράρει.
Όταν ο Πίκφορντ απέκρουσε το πέναλτι, κοίταξα τον πίνακα και είπα...
''Αν σκοράρουν θα πάμε στο πικρό τέλος.''
Αλλά αν ο Τζίτζιο αποκρούσει…
Τον αντικρίζει!!!
Και έτσι έγινε, ακόμα κι αν δεν το πρόσεξε καν.
Το μυστικό της νίκης; Εύκολο. Αριστερόχειρας.
Η ομάδα έχει ταυτότητα και αυτό φάνηκε.
Πόνταρε σε νέους, κάποιοι στην αρχή του κύκλου δεν είχαν παίξει ποτέ παιχνίδι στην Ευρώπη.
Και σε κομβικές στιγμές μπόρεσε να εκτονώσει την ένταση πριν τον τελικό, όταν συμπεριέλαβε τον Σπινατζόλα στους βασικούς της τεχνικής συνάντησης, το τεταμένο κλίμα που βασίλευε διαλύθηκε.
Μετά το τελευταίο σφύριγμα ήμουν ο πρώτος που αγκάλιασα τον Μαντσίνι, οπότε του είπα απλά...
 "Ρόμπι, τι έκανες, τι έκανες, Ρόμπι!"
Και είναι πάντα αυτά τα συναισθήματα, πάνω απ'όλα...
Attilio Lombardo!