”Η παιδική μου ηλικία σημαδεύτηκε από τη φτώχεια.

Το να είσαι πλούσιος ήταν να έχεις φαγητό και κάτι να πιεις.

Αν υπήρχε κοτόπουλο στο τραπέζι, ήσουν πλούσιος για μια μέρα.

Δεν είχα λεφτά για σχολικές εκδρομές.

Μια μέρα ζήτησα από την μητέρα μου λεφτά για να πάω εκδρομή με το σχολείο, λίγα χρήματα, αλλά δεν μου έδωσε τίποτα.

Θυμάμαι αυτό που με πλήγωσε δεν ήταν που μου είπε όχι, αλλά το πρόσωπό της, μου ράγισε την καρδιά… ήθελε να μου δώσει λεφτά και μου πει πήγαινε, αλλά δεν μπορούσε, δεν είχε.

Εκεί είπα στον εαυτό μου…

“Πρέπει να γίνεις άντρας τώρα”.

Ήμουν οχτώ χρονών.

Ενώ κάποιοι μπορεί να νομίζουν ότι υπερβάλλω, υπάρχουν άλλα παιδιά, που λένε αυτό που είπα εγώ στα οχτώ μου χρόνια, απο τα έξι, ίσως και νωρίτερα…”

Αντόνιο Ρούντιγκερ