Είναι 25 Αυγούστου 2007.
Είμαστε σχεδόν στο μισάωρο, στο πρώτο ημίχρονο της συνάντησης μεταξύ της Σεβίλλης και της Χετάφε.
Ξαφνικά ο Αντόνιο πέφτει στο έδαφος.
Οι τριγύρω καταλαβαίνουν αμέσως ότι κάτι σοβαρό έχει συμβεί. Ο Ντραγκουτίνοβιτς αρχίζει να τρέχει προς τον Αντόνιο και μαζί με τον τερματοφύλακα Πάλοπ είναι οι πρώτοι που τον βοήθησαν.
Ο Πουέρτα λιποθύμησε.
Αυτές είναι πολύ τρομακτικές στιγμές για όλους.
Έρχεται ο γιατρός της Σεβίλλης.
Ο Aντόνιο ανακτά τις αισθήσεις του, κάθεται και μπορεί να πει και λίγα λόγια.
Συμπαίκτες, αντίπαλοι και οι 40.000 κόσμου στο Sanchez Pizjuan βγάζουν έναν τεράστιο αναστεναγμό ανακούφισης.
Για μια στιγμή φάνηκε ότι ο Aντόνιο θέλει να δοκιμάσει να παίξει ξανά!
Γιατρός και συμπαίκτες όμως, θα τον μεταπείσουν.
Ο Αντόνιο είναι αποφασισμένος και πεισματάρης, τόσο πολύ, που θέλει να φύγει απο το γήπεδο όρθιος, στα πόδια του πάση θυσία.
Το κοινό τον επευφημούσε όρθιο.
Όλοι όρθιοι.
Ο Αντόνιο σηκώνει το χέρι για να χαιρετήσει και να ευχαριστήσει, με ένα χαμόγελο και μετά πηγαίνει προς τα αποδυτήρια.
Θα είναι η τελευταία φορά που οι οπαδοί της Σεβίλλης θα το δουν αυτό.
Στα αποδυτήρια ο Αντόνιο κοντεύει να πάθει πέντε συνεχόμενα καρδιακά επεισόδια.
Με απινιδωτή θα μπορέσουν να τον κρατήσουν ζωντανό μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο και να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο.
Η κατάστασή του είναι απελπιστική.
Ο Aντόνιο Πουέρτα, θα συνεχίσει να αγωνίζεται σκληρά για σχεδόν τρεις ημέρες…
Πριν φύγει απο την ζωή, στις 2:30 μ.μ. στις 28 Αυγούστου 2007.
Ο Aντόνιο Πουέρτα ήταν 22 ετών.
Στις 21 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, ούτε δύο μήνες μετά τον θάνατό του, γεννήθηκε ο Αϊτόρ, ο πρωτότοκός του.
