«Δεν ήταν εύκολο για τους προπονητές να μας αναγνωρίσουν. Αυτός που πάλεψε περισσότερο από όλους ήταν ο Mazzone. Έλεγε συχνά... «Ρε ποιος απο τους δύο είσαι;;» ειδικά τον χειμώνα, με το κρύο, που βάζαμε καπέλα και αδιάβροχα, του ήταν αδύνατο να μας ξεχωρίσει. Ήταν μια φανταστική Μπρέσια, που θα έφτανε στην κορυφή της βαθμολογίας τώρα. Ήταν οι Μπάτζιο, Πίρλο, Γκουαρδιόλα, Χούμπνερ, Τόνι, Μπακίνι... Ευτυχώς, ως Μπρέσια είχαμε την τύχη να ζήσουμε την καλύτερη στιγμή στην ιστορία της ομάδας. Θυμόμαστε ακόμα την πρώτη μέρα που έφτασε ο Baggio... Ήταν απίστευτο να τον βλέπεις εκεί, με τη φανέλα με το λευκό V. Αν μας το έλεγαν ως παιδιά δεν θα το πιστεύαμε ποτέ. Μετά στον αγωνιστικό χώρο γίναμε οι «κολλητοί» του. Κάναμε δύσκολη τη ζωή των αντιπάλων μας. Μάλιστα, ο Ρούι Κόστα είπε κάποτε «Υπάρχουν δύο, αλλά μοιάζουν με δέκα». Ποιο ηταν το ΠΡΟΒΛΗΜΑ? Αν με περνούσαν με ντρίμπλα, ερχόταν ο αδερφός μου και τους τελείωνε. Και αν περνούσαν και τον αδερφό μου, είχα συνέλθει και τους αντιμετώπιζα ξανά...» Το δίδυμο των Φιλιπίνι, Aντόνιο και Εμανουέλε!
