”Ήταν ο Paolo Maldini, με τον οποίο στα αποδυτήρια, μετά τον αγώνα, συχνά αλλάζαμε φανέλες.
Δεν μπορούσα να του πω όχι, γιατί ήταν μνημείο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, γιατί ήξερε πώς να κάνει τον εαυτό του να εκτιμάται και ως αντίπαλος και ως άνθρωπος αλλά πάνω από όλα γιατί ο γιος μου ήταν τεράστιος οπαδός της Μίλαν και είχε γίνει χάρη σε μία από τις φανέλες του.
Εγώ πάντως του έκανα το μεγαλύτερο δώρο λίγα χρόνια αργότερα, το 2007.
Οι Ροσονέρι μόλις είχαν κερδίσει το Champions League στην Αθήνα και επισκεφτήκαμε το Μιλανέλο.
Ήταν η Μίλαν των πρωταθλητών.
Όταν μπήκαμε μέσα, μας έβαλαν κοντά στο κέντρο του γηπέδου.

Ο κύριος Αντσελότι είδε τον γιο μου καλυμμένο με κοκκινομαύρα ρούχα από την κορυφή ως τα νύχια και τον πλησίασε.
«Πώς είσαι Μάρκο, όλα καλά; “
«Βέβαια κύριε, πολύ ωραία! “
Ήταν πολύ ενθουσιασμένος και είχε ένα μικρό φυλλάδιο στην τσέπη του απλά για να το δείξει στον Carletto.
”«Κύριε» είπα «κοίτα αυτόν τον τύπο κρατάει σημειώσεις απο τους αγώνες του Champions League και θέλει να γνωρίσει τους παίκτες. “
Σε εκείνο το σημείο ο Αντσελότι τον πήρε στην άκρη και πήγε να καθίσει μαζί του στον πάγκο.
Dida, Maldini, Nesta, Serginho, Pirlo και μπροστά ο Pippo Inzaghi, ο οποίος ακόμα και στο εβδομήντα δεν θα άφηνε χώρο για τον Ronaldo.
Στη συνέχεια ο Αντσελότι μίλησε στο Φαινόμενο:
“Ρόνι, έλα εδώ.

Κοίτα με που ξεκινώ τον Pippo, αλλά να είσαι έτοιμος γιατί στο εβδομήντα θα μπεις”.
“Εντάξει κύριε, σκεφτόμουν να παίξω λίγο παραπάνω αλλά δεν πειράζει” απάντησε ο Ρονάλντο με πολύ γέλιο.
Το πιο όμορφο χαμόγελο ήταν του Μάρκο, στον οποίο προφανώς φαινόταν σαν να ονειρευόταν εκείνη την ημέρα.
Ήξερα καλά τον Ciaschini, τον βοηθό του Ancelotti που με προπονούσε στο Fano.
Ήταν αυτός που μου είπε ότι το φυλλάδιο πάνω στο οποίο γράφτηκε ο σχηματισμός απο τον γιο μου, κρεμάστηκε στη συνέχεια από τον Αντσελότι μέσα στα αποδυτήρια, όπου έμεινε εκεί για τουλάχιστον δύο μήνες. “
Ντάριο Χούμπνερ