”Ο Ντι Νατάλε, σε πήγαινε μέχρι εκεί που ήθελε, μετά έκανε μια ξαφνική κίνηση και έστελνε την μπάλα στα δίχτυα.
Μόνο οι πρωταθλητές το κάνουν αυτό…”
Μια φράση, αυτή του Τζόρτζιο Κιελίνι, που αποδίδει τα δέοντα στο τεράστιο ταλέντο του, «επισκιασμένο» ίσως από μια καριέρα χωρίς τίτλους.
Ένας άλλος πρώην ποδοσφαιριστής, ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν, είναι λίγο πολύ της ίδιας άποψης και θα πει γι’αυτόν…
«Ένας από τους πιο δυνατούς Ιταλούς παίκτες που έχω παίξει εναντίον του.
Θυμάμαι ακόμα ένα γκολ που έβαλε σε έναν αγώνα Κατάνια-Ουντινέζε…».
Σημείωσε 311 γκολ στην καριέρα του, 17 σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, 11 για την εθνική ομάδα.
Κέρδισε το βραβείο του πρώτου σκόρερ της Serie A για δύο συνεχόμενες χρονιές.
Συμμετείχε σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα.
Σκόραρε σε Παγκόσμιο Κύπελλο και Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
Πήρε την ικανοποίηση να φορέσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού με τη μπλε φανέλα.
Έπαιξε σε Champions League και Europa League, σκοράροντας και στην ιστορική νίκη επί της Λίβερπουλ στο Anfield.
Όλα αυτά θα ήταν φυσιολογικά για έναν σπουδαίο παίκτη, αν δεν υπήρχε το γεγονός ότι πέτυχε όλους αυτούς τους στόχους με την φανέλα της Ουντινέζε.
Έγινε σπουδαίος παίζοντας στην Ουντινέζε, αυτό είναι που κάνει τα κατορθώματα του Totò Di Natale εξαιρετικά.
Ένας σπουδαίος του ιταλικού ποδοσφαίρου!
“Είπα όχι στη Γιουβέντους αλλά απέρριψα και μια πρόταση από το εξωτερικό, είπα όχι και στη Λίβερπουλ γιατί εκείνη τη στιγμή ένιωθα πολύ καλά στο Ούντινε.
Πριν υπογράψω με την Ουντινέζε, είχα λάβει μια σημαντική πρόταση από τη Φιορεντίνα, αλλά είπα ναι στην Ουντινέζε για τον Σπαλέτι και τον Ντομενιτσίνι και απο τότε δεν έφυγα ποτέ.
Δεν θα έφευγα ποτέ από την Ουντινέζε, ούτε κι’αν η Ρεάλ Μαδρίτης χτυπούσε την πόρτα μου”
Αντόνιο Ντι Νατάλε
