«Το ποδόσφαιρό μου είναι η αφοσίωση, η ισότητα, ο σεβασμός στους συμπαίκτες, στους αντιπάλους και στους κανόνες.
Σήμερα κανείς δεν πιστεύει σ’αυτές τις αξίες πια, στην κοινωνία γενικότερα και στον αθλητικό κόσμο ειδικότερα.
Ξέρω ότι όλοι το γνωρίζουν, δεν νομίζω ότι θα στεναχωρήσω κανέναν.

Όχι, δεν είναι αλήθεια, σίγουρα θα εκνευρίσω κάποιον, τον εαυτό μου.
Επειδή έπαιξα το ποδόσφαιρο μου έτσι, με σεβασμό σε μερικές, απλές αλλά αναμφισβήτητες «αξίες».

Ακόμα και οι «αξίες» είναι μια λέξη εκτός μόδας.
Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι.

Αυτό που μπορεί να φαίνεται σαν παλιός ορισμός κρύβει μια συχνά υποτιμημένη αλήθεια.
Σήμερα που το ποδόσφαιρο έχει γίνει, πολύ περισσότερο απο παλιά μια πολύ πλούσια επιχείρηση, ένα περιβάλλον στο οποίο μοιράζονται μεταγραφές και συμβόλαια με πάρα πολλά μηδενικά, η παιχνιδιάρικη πτυχή του αθλητισμού έχει σίγουρα πάρει τη δεύτερη θέση.
Είναι μεγάλο λάθος, αλλά και αμαρτία, γιατί το ποδόσφαιρο δεν χάνει μόνο τη φύση του, αλλά απομακρύνεται και από τις αξίες που το έκαναν σπουδαίο.
Στην προσωπική μου σχέση με το ποδόσφαιρο, η διασκέδαση ήταν πάντα βασικό συστατικό.
Η μπάλα που κυλάει στο δίχτυ, η μπάλα που χτυπά στον τοίχο, η μυρωδιά του γρασιδιού που ανακατεύεται με εκείνη της υγρής γης, είναι αυτές οι μικρές χαρές που πάντα μου έδινε η επαφή μου με το άθλημα που αγαπώ.
Καθώς η καριέρα μου μεγάλωνε κατάφερα να κρατήσω ανέπαφο αυτό το πρωτόγονο πνεύμα σχεδόν παιδικής χαράς που με συντήρησε και με ενδυνάμωσε όταν μπήκα στο γήπεδο.

Βγαίνοντας από τα αποδυτήρια και μπαίνοντας στο κέντρο του γηπέδου, κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας, δονούμουν από ενέργεια και προσμονή γιατί ήξερα πως όπως και να πήγαινε, θα διασκέδαζα.

Ναι είμαι τρελός.
Διασκέδασα κυνηγώντας την μπάλα.

Διασκέδασα κυνηγώντας τον αντίπαλο για να μην μπει στην περιοχή, προκαλώντας κίνδυνο στην ομάδα μου.

Μου άρεσε να κερδίζω, σίγουρα, αλλά κυρίως μου άρεσε να παίζω.
Αυτός που αντιμετωπίζει τη ζωή χωρίς διασκέδαση κινδυνεύει να ηττηθεί απο την αρχή.

Προφανώς η διασκέδαση δεν πρέπει να μπερδεύεται με την έλλειψη σοβαρότητας, αλλά η χαρά του παιχνιδιού είναι αυτή που αξίζει περισσότερο απο όλα.”

Αντόνιο Καμπρίνι