”Κέρδισα τον Ντιέγκο με τηn Φιορεντίνα στο Κύπελλο Ιταλίας, αλλά μετά το σφύριγμα ήρθε κοντά μου και αστειεύτηκε…

«Κύριε, την Κυριακή θα ακούσεις διαφορετική μουσική».

Ήρθε το ματς πρωταθλήματος, ήρθε η Κυριακή και μας κέρδισαν με 4-0 και ήταν ασταμάτητος…

Ήταν ένας απλός άνθρωπος, με θετικό τρόπο σκέψης, είχα δειπνήσει μαζί του μια-δυο φορές.

Επηρεάστηκε από κακούς ανθρώπους σε όλη του την ζωή.

Ως παίκτης, ήταν ίσως ο καλύτερος όλων των εποχών».

Σβεν Γκόραν Έρικσον

«Ο Σουηδός μετέδιδε μια τρομακτική ηρεμία και εσωτερική γαλήνη.

Είχε στο ρόστερ 24 διεθνείς παίκτες και τους είχε όλους ευχαριστημένους, γιατί παίζαμε σε δύο ή τρεις διαφορετικές διοργανώσεις.

Ποτέ δεν ύψωνε τον τόνο της φωνής του, δούλευε με την μπάλα στις ασκήσεις και σταματούσε για να διορθώσει τα λάθη.

Δεν του άρεσε το ποδόσφαιρο κατοχής με τις πολλές πάσες, το σύστημά του ήταν απλό.

Ο τερματοφύλακας την έδινε στον Μιχαΐλοβιτς και ο Σέρβος με μακρινή μπαλιά προσπαθούσε να βρει τον Βιέρι, τον Μπόκσιτς ή τον Σάλας, ανάλογα με τη σεζόν και εμείς οι μέσοι διεκδικούσαμε τη δεύτερη πάσα ή το ριμπάουντ.

Κάποιες φορές, όταν παίρναμε το ριμπάουντ, κυκλοφορούσαμε λίγο την μπάλα, αλλά δεν του άρεσε καθόλου να χτίζουμε τις επιθέσεις με πάσες από πίσω.

Έτσι κατέκτησε το σκουντέτο και μπήκε στην ιστορία του συλλόγου.

Είναι πολύ αγαπητός στον κόσμο».

Ματίας Αλμέιντα