′′ Ήρθε λοιπόν η ώρα να σας πω μια πολύ θλιβερή ιστορία για μένα, με καλό τέλος, την οποία ποτέ δεν ήθελα να την εκμυστηρευτώ αλλά σήμερα ήρθε η ώρα, αισθάνομαι το καθήκον να το κάνω και το οφείλω στον Ντιέγκο γιατί κάποιοι είναι αισχροί και κρίνουν τον Μαραντόνα πολύ άσχημα.
Τον Δεκέμβριο του 1996 γεννήθηκε η κόρη μου Φεντερίκα, η δίδυμη αδελφή της Βερόνικα, γεννημένη πρόωρα δεν τα κατάφερε δυστυχώς.
Μερικές μέρες αργότερα είμαι σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, παίρνω ηρεμιστικά και δέχομαι ένα τηλεφώνημα, το μοναδικό, οι συμπαίκτες μου δεν θέλουν να ενοχλήσουν…
Ηταν ο Ντιέγκο, που μου λέει τόσο όμορφα λόγια, που με ανεβάζουν, μου δίνει δύναμη, κουράγιο και ελπίδα, αφού κινδύνευε και η Φεντερίκα.Αυτά τα λόγια για μένα είχαν αξία…
′′ Αλέ θα προσεύχομαι για την κόρη σου Φεντερίκα κάθε μέρα και θα δεις ότι όλα θα πάνε καλά “.
Και ως συνήθως, ο Θεός του ποδοσφαίρου ήξερε τι έλεγε.
Κάποιοι αναρωτιούνται γιατί τον αγαπήσαμε…
Τον Ντιέγκο δεν τον αγγίζεις, μην προσπαθείς.
Δεν θα σας αφήσω να τον λερώσετε, δεν θα σε αφήσω Ντιέγκο. ′′
