«Το να υπoκλιθεί το Μπερναμπέου, ήταν μια απίστευτη ικανοποίηση, πραγματικά μοναδική. Γνώριζα το αθλητικό πνεύμα και την ποδοσφαιρική αντίληψη του κοινού της Μαδρίτης. Όταν στα τελευταία λεπτά με κάλεσε στον πάγκο ο Ρανιέρι, άρχισα να ακούω το χειροκρότημα του κόσμου να αυξάνεται όλο και περισσότερο, άνοιξα τα μάτια μου και είδα όλο τον κόσμο όρθιο. Για μένα! Ναι, είχα δει σωστά! Το Bernabéu όρθιο για μένα. Δεν νομίζω ότι ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να ζητήσει κάτι καλύτερο. Ένιωσα μια αίσθηση υπερηφάνειας που μου έχει συμβεί σπάνια». Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο Η Γιουβέντους του Κλαούντιο Ρανιέρι επιστρέφει για να αντιμετωπίσει τη Ρεάλ Μαδρίτης στο Σαντιάγο Μπερναμπέου μετά τις στάχτες του calciopoli. Στο 16ο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου, ο Γκούτι χάνει τη μπάλα, ο Μαρκιόνι την πασάρει στον Ντελ Πιέρο, ο οποίος με το αριστερό την πέταξε στη γωνία... 0-1. Στο 67' ο Σισοκό κερδίζει ένα φάουλ. Ο Ντελ Πιέρο είναι στο φάουλ, ο Κασίγιας δεν τοποθετεί πολύ καλά το τείχος, ο Άλεξ κλωτσάει και σκοράρει. Το παιχνίδι είναι στο 0-2 και λίγα λεπτά πριν από το τέλος, ο Ρανιέρι αποφασίζει να αντικαταστήσει τον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο για να του αποδώσει τον σωστό φόρο τιμής από τους οπαδούς της Γιουβέντους που έχουν έρθει εκεί για να στηρίξουν την ομάδα. Αυτό που συμβαίνει όμως, δεν το περιμένει κανείς, ούτε ο ίδιος ο Ντελ Πιέρο. Όλο το Μπερναμπέου σηκώνεται για να χειροκροτήσει τον 34χρονο τότε αρχηγό της Γιουβέντους, επίσης ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, δίνει το παρών στις κερκίδες. Στην πραγματικότητα, θα είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά standing ovations στην ιστορία. Ένα αφιέρωμα που το Bernabeu έχει επιφυλάξει σε ελάχιστους παίκτες. 5 Νοεμβρίου 2008, η μαγική βραδιά του Alessandro Del Piero.