"Εκείνη τη στιγμή, οι οπαδοί της Γιουβέντους θυμήθηκαν όλα όσα πρέσβευε ο Ντελ Πιέρο. Όχι μόνο στη Γιουβέντους, όχι μόνο ό,τι σχετίζεται με τον παίκτη, θυμήθηκαν τι συνέβη στη ζωή τους.
Σα να είχε κλείσει μια πύλη, μια πόρτα.
Σκεφτείτε έναν νεαρό πατέρα που άρχισε να βλέπει τον Ντελ Πιέρο ως αγόρι, ο οποίος άρχισε να το λέει στον γιο του γι'αυτόν και μετά ίσως του έδωσε την ίδια αφίσα που είχε στο δωμάτιό του.
Ή σκεφτείτε έναν νεαρό που ξεκίνησε το ποδόσφαιρο με τον Ντελ Πιέρο και τελείωσε τα νιάτα του με τον αποχαιρετισμό του Ντελ Πιέρο.
Ήταν ένας μοναδικός αποχαιρετισμός.
Κάποια στιγμή φάνηκε σαν να είχε συμπυκνωθεί ένα σύννεφο πόνου πάνω από το Στάδιο που κάποια στιγμή μετατράπηκε σε βροχή...
Δάκρυα...
Όλοι έκλαιγαν, γυναίκες, παιδιά, γέροι, αγόρια έκλαιγαν, όλοι συγκινηθήκαμε...
Συγκινήθηκα γιατί η τελευταία σκέψη που είχα για τον Ντελ Πιέρο ήταν η εξής...
Όταν ο γιος μου με ρωτήσει τι παράδειγμα μπορεί να έχει για τον εαυτό του και για την καριέρα του, θα απαντήσω...
 «Άλεξ Ντελ Πιέρο».
Φάμπιο Καρέσα

13 Μαΐου 2012
Στο Juventus Stadium είναι όλοι όρθιοι για να τον χειροκροτήσουν με μάτια γεμάτα δάκρυα.
Ο πιο αντιπροσωπευτικός παίκτης στην ιστορία της Γιουβέντους χαιρετά τους θαυμαστές του που δεν παρακολουθούν πλέον το παιχνίδι αλλά τον κοιτάζουν επίμονα.
Κάθε θαυμαστής τον κοιτάζει και σκέφτεται μια από τις χίλιες στιγμές που ο Ντελ Πιέρο του χάρισε.
Μοναδικά συναισθήματα ενός σπουδαίου ανθρώπου, ενός φανταστικού πρωταθλητή και πρωταγωνιστή μιας ανεπανάληπτης ιστορίας αγάπης της Γιουβέντους.