«Αυτό που κάναμε η γενιά μου αλλά και αυτή του Μπάτζιο, έχει σχέση με το ποδόσφαιρο του δρόμου, το ποδόσφαιρο με φίλους, δύο εναντίον δύο, τρεις εναντίον τριών, δέκα εναντίον εφτά, γιατί αυτοί οι εφτά θεωρούνταν οι καλύτεροι.

Όλες οι δυναμικές που σε οδηγούν να παίζεις σε διαφορετικές επιφάνειες, γιατί ο δρόμος είναι διαφορετικός από το γήπεδο, γιατί το χωμάτινο γήπεδο είναι διαφορετικό από το χορτάρι…

Και αυτά είναι είδη ασκήσεων που καλώς ή κακώς προσπαθούμε να αναδημιουργήσουμε ακόμα και σε οργανωμένες ομάδες.

Αλλά αυτά σου δίνουν πολλές ώρες παιχνιδιού και ανώμαλες καταστάσεις που διεγείρουν τη δημιουργικότητα, την εσωτερική οργάνωση, γιατί τότε πρέπει να ξέρεις πώς να οργανωθείς. Όλα αυτά λείπουν και τα λέμε εδώ και πολύ καιρό».

Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο