«Ήμουν πάντα λογικός άνθρωπος, ακόμα κι όταν ανέβαινε η αδρεναλίνη και ανέβαινε ο πήχης των δυσκολιών, προσπαθούσα να διαχειριστώ τα πάντα, αναζητώντας έναν εξαιρετικό σύμμαχο, την ειρωνεία.

Θυμηθείτε μια καλοκαιρινή νύχτα πριν από χρόνια, ήταν 9 Ιουλίου, περίπου 50 μέτρα με χώριζαν από το όνειρο κάθε παιδιού, αλλά και τον εφιάλτη κάθε αθλητή, εκείνη ακριβώς τη στιγμή.

Πέναλτι.

Δεν μπορείς να είσαι μπανάλ, σε τελικό Μουντιάλ.

Πήρα το τέταρτο, όταν η μπάλα αρχίζει να βαραίνει ακόμα περισσότερο, όταν καλώς ή κακώς μπορείς να κατευθύνεις τη μοίρα σου και των συμπαικτών σου, αλλά και τη χαρά εκατομμυρίων φιλάθλων.

Αυτά τα 50 μέτρα ήταν στην πραγματικότητα χιλιόμετρα, αλλά βήμα-βήμα, καθώς πλησίαζα εκείνη τη μπάλα, είπα στον εαυτό μου…

«Ό,τι θέλεις κάνε, αν όμως κάνεις λάθος, το πολύ τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι θα το προσέξουν».

Το σκέφτηκα και ταυτόχρονα ήθελα να χαμογελάσω, έσπασα την ένταση.

Χρησιμοποίησα την ειρωνεία και αν κρίνω από το πώς πήγαν τα πράγματα, λειτούργησε αρκετά καλά, εξέπληξα τον Μπαρτέζ και λίγα λεπτά αργότερα, ο Fabio Grosso μας έβαλε μέσα στο όνειρο».

Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο