′′ Στην αρχή η αντίδρασή μου στο παρατσούκλι που μου έδωσε ο πρόεδρος ήταν λίγο μπερδεμένη.

Δεν ήξερα ποιος ήταν ο ”Πιντουρίκιο”Μετά ανακάλυψα ότι ήταν σπουδαίος ζωγράφος.

Μου αρέσει αυτός ο ορισμός, γιατί ξέρω τον όμορφο τρόπο με το οποίο το έθεσε και επίσης τώρα πλέον μου φέρνει στο μυαλό όμορφες αναμνήσεις, τα συναρπαστικά πρώτα χρόνια με την Γιουβέντους.

Οι λέξεις του ήταν πάντα σκληρές και αιχμηρές.Αλλά η κριτική δεν ήταν ποτέ σκληρή και δεν περιείχε μίσος.

Ο Ανιέλι είχε την αίσθηση της υγιούς αντιπαλότητας και πάντα σεβόταν και θαύμαζε τους μεγάλους του αντιπάλους.

Του άρεσε ο ανταγωνισμός και η περιέργεια της πρόκλησης.

Αν κοιτάξω πίσω, τώρα που έχουν περάσει χρόνια και που δεν είμαι πια ποδοσφαιριστής της ομάδας, εκτιμώ ακόμα περισσότερο την τύχη που είχα στα σχεδόν είκοσι χρόνια στην Γιουβέντους.

Έχω γνωρίσει τους δύο ανθρώπους που περισσότερο από όλα εκπροσώπησαν και ενσάρκωσαν την Γιουβέντους, για πάντα…

Ο Τζιαμπιέρο Μπονιπέρτι που με έφερε στο Τορίνο από την Πάντοβα και ο Τζιάνι Ανιέλι, που με τίμησε με την εκτίμηση του.”

Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο