Στη γραμμή των Aρχηγών της Ρόμα, πριν τον Πελεγκρίνι, πριν τον Ντε Ρόσι, πριν τον Τότι, ακόμη και πριν από τον “Πρίγκιπα” Τζιανίνι, υπήρχε ο Αγκοστίνο Ντι Μπαρτολομέι, πιο γνωστός ως “Άγκο”.
Ένα παιδί από το Λούβε, γεννημένο με το δώρο της μπάλας, που στα δεκατέσσερα του, μπαίνει στο προπονητικό κέντρο και στα δεκαοχτώ του, κάνει το ντεμπούτο του στην Σέριε Α, κατά τη διάρκεια της σεζόν 1972-73.
Σημείο εκκίνησης μιας ιστορίας αγάπης που θα έχει κεντρικό σημείο το 1984 αλλά που στις καρδιές όλων, θα διαρκέσει μέχρι την αιωνιότητα.
Μέσος, μετά λίμπερο, ο Aγκο γίνεται αρχηγός της Ρόμα και ξεκινά έναν εξαιρετικό ποδοσφαιρικό κύκλο υπό τη διεύθυνση του Νιλς Λίντχολμ…
3 Κύπελλα Ιταλίας (1980, 1981, 1984)
1 Πρωτάθλημα το 1983 και επίσης το 1984, τελικός Κυπέλλου Πρωταθλητριών εναντίον της Λίβερπουλ στο Ολίμπικο, όπου η Ρόμα έχασε στα πέναλτι.
Μια πίκρα που παραμένει μέχρι και σήμερα στην Ρώμη, μια πληγή μελανιασμένη στις καρδιές των Ρομανίστα.
Κατά την άφιξή του, ο Σβεν Γκόραν Έρικσον, θα τον διώξει από το πρότζεκτ του και ο Άγκο θα αφήσει την αγαπημένη του Ρώμη.
Το τραγικό του τέλος τον έχει κάνει είδωλο του συλλόγου.
Δέκα χρόνια μετά την ήττα του τελικού από τη Λίβερπουλ, στις 30 Μαΐου 1994, αυτοκτόνησε βάζοντας το όπλο στην καρδιά, αφήνοντας ένα μήνυμα που ουρλιάζει όλη του την αγωνία: «Νιώθω σαν να έχω κλειδωθεί σε μια τρύπα. “
Οι θρηνούντες Ρομανίστι θα εκδηλώσουν όλη τους τη θλίψη με αυτόν τον επιτάφιο…
“Δεν υπάρχουν λόγια… απλά ένα μέρος, βαθιά στην καρδιά μας. Γεια σου Ago”.
Και μέχρι σήμερα οι Giallorossi καλλιεργούν τη μνήμη, του πρώην αρχηγού τους, στην απέραντη αφοσίωση και ειλικρινή αγάπη για τα χρώματα του συλλόγου τους.
Με αφορμή τη νίκη στο Conference League, λίγες μέρες πριν την 28η επέτειο του θανάτου του, άνθισε αυτή η μαγευτική τοιχογραφία του Πελεγκρίνι, κρατώντας το τρόπαιο του Conference League, να πανηγυρίζει μαζί με τον Άγκο.
Η νίκη της Ρόμα, είναι και δική του νίκη.
Ένας τίτλος που θα θέλαμε να πιστεύουμε, θα έχει παρηγορήσει αμυδρά την ψυχή του παλιού Αρχηγού, από τον τεράστιο πόνο του χαμένου ευρωπαϊκού θριάμβου το 1984.
Ίσως η μοίρα, με την σημερινή ιδιοκτησία η κάποια άλλη, υπό την ηγεσία του Μουρίνιο, ή κάποιου άλλου ιδιοφυή προπονητή, θα προσφέρει τελικά στην Ρόμα την μεγάλη νίκη που αναζητεί η ομάδα… Το μεγάλο κύπελλο.
Και εκείνο το βράδυ ο Άγκο, θα μπορεί επιτέλους να είναι ήσυχος.
Εκπληκτική και ρομαντική τοιχογραφία, γιατί η Ρόμα, κρύβει μέσα της μεγάλο ρομάντζο!
«Δεν έχω βιώσει ποτέ ζήλια, κακία ή φθόνο, οι συμπαίκτες μου είναι σαν αδέρφια και είμαι ένα απλό αγόρι που ζει με απλά πράγματα, δεν χρειάζεται να με ευχαριστεί o κόσμος, είμαι εγώ που νιώθω ευγνωμοσύνη για όλους εσάς, για την αγάπη σας.
Στο τέλος του παιχνιδιού, αφήστε με να σας σφίξω το χέρι».
Ιστορικός αρχηγός της Ρόμα, καθαρός χαρακτήρας, πολύ ευαίσθητος άνθρωπος!
Για τον Άγκο!
