′′ Θέλεις να μάθεις την αλήθεια, κατευθείαν απο μένα, χωρίς μαλακ..??

Οπότε πιάστε μια καρέκλα αδέρφια, επειδή ο Αντριάνο έχει μια ιστορία για εσάς.

′′Οι Φαβέλες.”

Ακόμα και η λέξη συχνά παρεξηγείται από τους ανθρώπους.

Όσοι δεν ζουν εκεί δεν μπορούν να καταλάβουν.

Όταν μιλάνε για Βραζιλία, όταν μιλάνε για παιδιά στις φαβέλες, τα πράγματα είναι δύσκολα.Πάντα τα βλέπεις μαύρα. Είναι πάντα πόνος και δυστυχία.

Και ναι μερικές φορές είναι. Αλλά είναι περίπλοκο.

Όταν σκέφτομαι πώς μεγάλωσα στη φαβέλα, σκέφτομαι πραγματικά πόσο όμορφα περάσαμε.

Σκέφτομαι τους χαρταετούς, το ψωμί με το βούτυρο και την μπάλα.

Μια πραγματική παιδική ηλικία, όχι αυτή η γαμημ… που ζουν τώρα τα παιδιά μπροστά στις οθόνες.

Ήμουν περικυκλωμένος από την οικογένειά μου, τους ανθρώπους μου.

Μεγάλωσα σε μια κοινότητα, σε μια φαβέλα.Δεν υπέφερα. Έχω ζήσει.Πάντα είχα την μπάλα δίπλα μου. Ο Θεός την έβαλε εκεί.

Όταν ήμουν εφτά χρονών κάποιοι από τους συγγενείς μου μάζεψαν χρήματα για να μου επιτρέψουν να παίξω στη σχολή ποδοσφαίρου της Φλαμένγκο, Λα Εσκολίνχα. Γαμώτ…!

Από την Φαβέλα, στην Φλαμένγκο???

Ονειρο!”

Αντριάνο

Και από εκεί ξεκίνησε η καριέρα του Αυτοκράτορα.Έγινε ισχυρός!

Αλλά όπως επανέλαβε και στη συνέντευξη του…

”Δεν είναι όλοι οι τραυματισμοί σωματικοί, καταλαβαίνετε?”.

Και ίσως, δεν το καταλάβαμε πραγματικά από ένα σημείο και πέρα.