“Μετά από ένα παιχνίδι που παίξαμε στην Κόρδοβα και κερδίσαμε, ήρθε ένας ανταποκριτής από την El Grafico και μου είπε…
“Θα μπορούσες Κίλι να επισκεφτείς τον Μαραντόνα??”
Και είπα… “Τώρα αμέσως.”
Έπρεπε να γυρίσω πίσω στο Ροζάριο, ήθελα να πω στους γονείς μου ότι θα είμαι στο εξώφυλλο του περιοδικού.
Είπα στον Μαραντόνα…
“Πρέπει να πάω στο Ροζάριο, παίρνω το λεωφορείο.”
“Το λεωφορείο, πάει! Θα έρθετε σε μένα και θα σου δώσω ένα αυτοκίνητο.
Θέλεις να έρθεις να παίξεις μαζί μου στη Μπόκα;
Με ρώτησε. Όλο αυτό κατέληξε στο να απορρίψω την Ρεάλ Μαδρίτης και να πάω στη Μπόκα.
Την επόμενη μέρα επιστρέψαμε στο Μπουένος Άιρες, πήγαμε στο σπίτι του Ντιέγκο.
Ο Ντιέγκο, πηγαίνει κάτω, λίγο αργότερα έρχεται πίσω και μου λέει…
“Το αυτοκίνητο είναι έτοιμο”.
Λέω ευχαριστώ στον Ντιέγκο και κατεβαίνω κάτω.
Εν τω μεταξύ άκουσα το βρυχηθμό του κινητήρα και σκέφτηκα…
“Τι αυτοκίνητο μου δίνεις;”
Ένα BMW 325.Στον αυτοκινητόδρομο ήταν μια ευχαρίστηση.Φτάνω σπίτι και ο πατέρας μου ρωταει:
“Ποιος είναι;” Εγώ και ο Ντιέγκο”.
Οι φίλοι μου δεν το πίστευαν.
Επιστρέφω στο Μπουένος Άιρες.
Ελεγα πάντα ευχαριστώ στον Ντιέγκο.
Μια μερα μου λέει…
“Σήμερα πρέπει να το κρατήσω, θα στο δώσω αύριο.”
Έτσι μετά από μια προπονηση, π;aω στον Ντιεγκο…
”Θα σου δώσω πίσω το αυτοκίνητο του λέω”.
Και είπε… «Με έπρηξες με αυτό το αυτοκίνητο. Στο έδωσα».
Δεν το πίστευα.
”Πήγαινε να το απολαύσεις και ηρέμησε”.
Θυμάμαι ότι λίγες μέρες αργότερα ήμουν στον αυτοκινητόδρομο και είδα μια αστυνομική περίπολο.
Με σταμάτησαν.
Ένας αστυνομικός πλησίασε το παράθυρο, μου είπε ότι πάω πολύ γρήγορα, με ρώτησε για τα χαρτιά και ετοιμαζόμουν για το πρόστιμο.
Με κοιταξε και είπε:
«Εσύ είσαι Κιλί, πώς είσαι;»
-Ωραία!
Τότε με ρώτησε για τα έγγραφα του αυτοκινήτου, τα οποία όμως ήταν ακόμα στο όνομα του Ντιέγκο.
Τους τα έδωσα και περίμενα την αντίδρασή τους…
Άρχισε να διαβάζει και στη συνέχεια να ξαφνιάζεται.
“Ειναι του Μαραντόνα ???”
Απάντησα ναι.
Φίλησε και προσκύνησε τα χαρτιά και μου λέει…
“Πήγαινε!”
Κίλι Γκονζάλεζ
