Όταν ο Ρομπέρτο Μπάτζιο εντάχθηκε στην Ίντερ το 1998, ο Ρονάλντο του έδωσε τον αριθμό 10.
Αλλά έτσι ο Βραζιλιάνος πήρε τον αριθμό 9 του Ζαμοράνο.
”Η ιδέα προέκυψε γιατί έπρεπε να δώσω την φανέλα με το ”9” στον καλύτερο του κόσμου.
Ο Σάντρο Ματσόλα, μου είπε να επιλέξω ένα νούμερο.
Του είπα αν θα μπορούσα να βάλω το + και μου το αρνήθηκε.
Μίλησα με τον πρόεδρο Μάσιμο Μοράτι και αυτός ρώτησε την Ιταλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία.
Έτσι έπαιξα με τον αριθμό 18 με το 1+8 στην πλάτη.”
Μία από τις φανέλες με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου αλλά και γενικότερα.
”Είχα την τύχη και την ευχαρίστηση να έχω συνοδοιπόρο και συμπαίκτη τον καλύτερο επιθετικό του κόσμου, τον Ρονάλντο.
Στην προπόνηση τον απολάμβανα και τον παρακολουθούσα.
Η φυσική του δύναμη, η τεχνική του, η ταχύτητά του, η ικανότητα του στο ένας με έναν ήταν κάτι εκπληκτικό.
Την πρώτη χρονιά που ήρθε ο Ρονάλντο στην Ίντερ κανείς δεν μου είπε τίποτα, συνέχισα να παίζω με το ‘9’ και ο Ρονάλντο πήρε το ’10.’
Καταφέραμε να κατακτήσουμε το κύπελλο Ουέφα στο Παρίσι κόντρα στη Λάτσιο.
Σκοράραμε, εγώ, ο Ρονάλντο και ο Χαβιέρ Ζανέτι, νοτιοαμερικάνικη κατάσταση.
Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας, από την άλλη, ο Ρονάλντο είχε πέσει πολύ ψυχολογικά και μόλις είχε έρθει και ο Ρομπέρτο Μπάτζιο.
Κάποια στιγμή, έρχεται σε μένα ο Σάντρο Ματσόλα και μου λέει…
”Ιβάν, γιατί δεν δίνουμε στον Ρονάλντο το εννιά??
Ετσι ώστε να ανεβάσουμε το ηθικό του.
Θα είναι ευτυχισμένος.”
Τον ρώτησα με ποιο νούμερο θα έπαιζα, αλλά αυτό ήταν δική μου δουλειά.
’18’ + στη μέση…
Μου είπε ότι μπορούσε να γίνει και συμφώνησα.
Στην αρχή έβαζα το + με το αυτοκόλλητο, αλλά ήδη από το πέμπτο παιχνίδι η Nike άρχισε να μου το παρέχει έτοιμο.
Ο Μοράτι πλήρωνε πρόστιμο γι’αυτό, όμως όλοι ήμασταν ευτυχισμένοι.”
Ιβάν Ζαμοράνο
