Στις 22 Νοεμβρίου 1975 ήρθε στην Ελλάδα από την πρώην Σοβιετική Ένωση, ο Βασίλης Χατζηπαναγής.

Ο επονομαζόμενος και «Νουρέγεφ των Ελληνικών γηπέδων» γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου του 1954 από Ελληνίδα μάνα και Ελληνοκύπριο πατέρα στην Τασκένδη όπου έκανε και τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο αγωνιζόμενος στην Ντιναμό και την Παχτακόρ, ενώ χρίστηκε και Διεθνής με την Εθνική ομάδα ελπίδων της Σοβιετικής Ένωσης.

Στις 22 Νοεμβρίου του 1975 ήρθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ηρακλή, την φανέλα του οποίου φόρεσε μέχρι το 1990 γράφοντας ιστορία στο Ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ιδιαίτερη διάκριση αποτελεί και η κλήση του στην Μικτή Κόσμου τον Ιούλιο του 1984, όταν μαζί με τον Θωμά Μαύρο τίμησαν το ελληνικό ποδόσφαιρο παίζοντας κατά της ομάδας Κόσμος Νέας Υόρκης.

Εκείνες οι συμμετοχές του με την Εθνική ελπίδων της Σοβιετικής Ένωσης πριν έρθει στην Ελλάδα, ήταν η αιτία που δεν μπόρεσε να φορέσει την γαλανόλευκη φανέλα με το εθνόσημο παρά μόνο σε έναν φιλικό αγώνα στις 6 Μαΐου του 1976 με αντίπαλο την Εθνική Πολωνίας στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας.

Έμεινε στην ιστορία ως ο θεαματικότερος ποδοσφαιριστής και κορυφαίος ντριμπλέρ του Ελληνικού ποδοσφαίρου, ενώ το 2003 η Ελληνική ποδοσφαιρική ομοσπονδία τον ψήφισε ως τον καλύτερο Έλληνα ποδοσφαιριστή.

H ιστορία της Παχτακόρ…

Η ιστορία αυτής της ομάδας είναι άμεσα συνδεδεμένη με τους Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες  του εμφυλίου πολέμου.

Θα μπορούσε κάποιος να πει, πως η ιστορία της Παχτακόρ, διατρέχει την ιστορία των Ελλήνων πολιτικών προσφύγων και μέσα από εκεί μπορεί κάποιος να μάθει πολλά σχετικά με τον τρόπο ζωής, τις αγωνίες και τις καλές στιγμές των Ελλήνων που βρέθηκαν στην ΕΣΣΔ.

Η ιστορία, ουσιαστικά ξεκινάει τον Αύγουστο του 1949, μετά από τρία χρόνια, σκληρού και αιματοβαμμένου εμφυλίου πολέμου ο εθνικός στρατός έχει κερδίσει τις μάχες ενάντια στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας σε όλα τα μέτωπα.

Οι ηττημένοι αντάρτες αρχίζουν κατά χιλιάδες (μαζί με τις οικογένειες τους και τα λιγοστά υπάρχοντά τους) να περνούν τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας με κατεύθυνση προς τις «φιλικές» χώρες του τότε κραταιού ανατολικού μπλοκ και κυρίως τη Σοβιετική Ένωση. 

Υπολογίζεται πως πάνω από 60.000 άτομα εγκατέλειψαν την Ελλάδα εκείνη την περίοδο. Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών προσφύγων που δεν έμειναν στην Αλβανία ή στη Βουλγαρία εγκαταστάθηκαν στην Τασκένδη. 

Υπολογίζεται πως ακόμα και σήμερα υπάρχουν στην Τασκένδη περίπου 500 Έλληνες που δεν επέστρεψαν πίσω στην Ελλάδα με το μεγάλο κύμα του επαναπατρισμού, όταν το 1981 εκλέχθηκε κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, και παρέμειναν εκεί έχοντας για ταυτότητα ένα επίσημο κρατικό έγγραφο το οποίο έχει πάνω του τη λέξη «апатри́д», οι «απάτριδες»!

Βασική ασχολία των Ελλήνων της περιοχής ήταν η συλλογή βαμβακιού. Οι άνθρωποι προσπαθούσαν να βρουν διέξοδο από τη σκληρή καθημερινότητα σε διάφορες διασκεδάσεις. Μια από αυτές ήταν φυσικά και το ποδόσφαιρο. Έτσι κάποιοι από αυτούς, μεταξύ των οποίων και Έλληνες, ίδρυσαν το 1956 την Παχτακόρ Τασκένδης.

Παχτακόρ σημαίνει «αυτοί που καλλιεργούν βαμβάκι». Από το 1936 μέχρι το 1991 που διήρκεσε η Σοβιετική Λίγκα η Παχτακόρ ήταν η μόνη ομάδα από το Ουζμπεκιστάν που αγωνίστηκε εκεί. Έπαιξε για 22 χρονιές στην πρώτη κατηγορία της ΕΣΣΔ.

Η κορυφαία θέση που κατέλαβε ποτέ ήταν η έκτη και αυτό γιατί είχε να ανταγωνιστεί ομάδες – μεγαθήρια από τη Ρωσία και την Ουκρανία που τότε ήταν υπολογίσιμα μεγέθη όχι απλά στη σοβιετική λίγκα αλλά και στο κορυφαίο επίπεδο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Παράλληλα το 1968 έπαιξε και στον τελικό του κυπέλλου, όπου έχασε από την Τορπέντο Μόσχας.

Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης η Παχτακόρ, έχοντας πολλούς σπουδαίους ποδοσφαιριστές στο ρόστερ της αλλά και έχοντας την εμπειρία από τη Σοβιετική λίγκα, έγινε ο απόλυτος κυρίαρχος στο πρωτάθλημα του Ουζμπεκιστάν.

Οι γονείς του, Κυριάκος και Χρύσα, ήταν Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες με καταγωγή από την την Κύπρο. Ο Βάσια ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στη Δυναμό Τασκένδης αλλά το 1972 πήγε στην Παχτακόρ όπου έμεινε μέχρι και το 1975 οπότε και ήρθε για πρώτη φορά στη ζωή του στην Ελλάδα.

Στην τριετία, πάντως, που έπαιξε με τη φανέλα των βαμβακοκαλλιεργητών ο Χατζηπαναγής έκανε… «πράματα και θάματα» με ματς σταθμό το 5-0 επί της πανίσχυρης Ντιναμό Κιέβου όπου ο Βάσια έκανε σμπαράλια την άμυνα των Ουκρανών, αφού έβαλε ένα γκολ και έδωσε… τέσσερις ασίστ!

Έφτασε στην Ελλάδα με το τρένο. Στο σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης, ανάμεσα στους ανθρώπους που τον περίμεναν ήταν και η γιαγιά του.

Ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπε από κοντά. Ήταν εκείνη που υπέγραψε το χαρτί του επαναπατρισμού του, προκειμένου να «ξεκλειδώσει» η μεταγραφή από την Παχτακόρ.

Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, πως η πρώτη ελληνική ομάδα που εντόπισε τον Χατζηπαναγή ήταν ο Ολυμπιακός αλλά η Παχτακόρ δεν επέτρεψε να γίνει η συγκεκριμένη μεταγραφή.

Το μαγικό αριστερό του πόδι, η αστείρευτη φαντασία, τα σλάλομ ανάμεσα στους αμυντικούς, τα απευθείας κόρνερ και οι ηγετικές του ικανότητες είναι κάποια από τα στοιχεία που τον έκαναν να ξεχωρίζει.

Στους κυανόλευκους αγωνίστηκε για 16 χρόνια.

Reader