”Το 2005 παίξαμε με την Αργεντινή και ο Ντιέγκο ήρθε στα αποδυτήρια για να μας χαιρετήσει.

Έβγαλε φωτογραφίες με όλους και μου έδωσε μια φανέλα της Μπόκα και μία της Αργεντινής υπογεγραμμένες.

Με αγκάλιασε και δεν το πίστευα.

Ξανά και ξανά τον ευχαρίστησα κλαίγοντας. Και με αποχαιρέτησε λέγοντας…

”Δάσκαλε, συνέχισε έτσι.

Θέλω και την φανέλα σου, είσαι ο παίκτης, που με κάνει να ονειρεύομαι ξανά.”

“Φίλε μου, είδωλό μου, νούμερο 10 μου…

Ήσουν έμπνευση σε όλη την καριέρα μου.

Το να σε συναντήσω και να παίξω ποδόσφαιρο μαζί σου, ήταν μία απ’ τις καλύτερες νύχτες της ζωής μου. Αναπαύσου εν ειρήνη.
Μάγε των μάγων!!
Αιώνιος!”
Ροναλντίνιο