”Δεν ξεχνάς ποτέ το ντεμπούτο σου στην Serie A…
Έπαιζα για την Σαμπντόρια και ήμασταν στο Σαν Σίρο για να αντιμετωπίσουμε την Ίντερ. Ήμουν στον πάγκο, αλλά σε κάποιο σημείο ο Έρικσον μου είπε ότι έπρεπε να μπω στην θέση του Γκούλιτ.
Τα πόδια μου έτρεμαν και ακόμα και σήμερα είναι μια ανεξίτηλη στιγμή στη μνήμη μου.
Ο Γκούλιτ έβγαινε και εγώ έμπαινα.
Είναι σα να το ξαναζώ τώρα.
Μετά τον δανεισμό στην Φιντέλις Άντρια, ήλπιζα να μείνω στη Γένοβα, αλλά όταν επέστρεψα, διαπίστωσα ότι πουλήθηκα στην Πάντοβα.
Χάρη στην απόδοσή μου, ήρθαν αμέσως σημαντικές προσφορές, αλλά επέλεξα τους Μπιανκονέρι επειδή πάντα υποστήριζα την Γιούβε και δεν είχε σημασία αν ήταν ο σύλλογος που μου πρόσφερε τα λιγότερα.
Ήταν μια απόφαση που μοιράστηκα με την οικογένειά μου και ήταν ένα υπέροχο συναίσθημα.
Τα Χριστούγεννα, ήμουν με την οικογένειά μου, η οποία αποτελούνταν εξ ολοκλήρου από οπαδούς της Γιουβέντους.
Μιλώντας τους για τις προσφορές που είχα λάβει από την Ίντερ, την Μίλαν και την Γιουβέντους, ο παππούς μου μου είπε…
«Δεν μπορείς να πεις όχι στην Κυρία».
Η επιλογή ήταν τότε εύκολη.
Τα χρόνια μου στην Γιούβε ήταν αξέχαστα και πολλοί δεν τα θυμούνται, αλλά εγώ και ο Βιέρι, την χρονιά που χάσαμε τον τελικό από την Μπορούσια, τερματίσαμε στο Champions League ως οι πρώτοι σκόρερ με επτά γκολ.
Είναι κρίμα για εκείνον τον τελικό.
Όταν έγινα βασικός, αντικαθιστώντας τον Ιντζάγκι, τραυματίστηκα και η ανάρρωσή μου πήρε πολύ χρόνο.
Το γκολ στον ημιτελικό του Champions League εναντίον του Άγιαξ είναι αξέχαστο.
Ο Βιέρι και εγώ ήμασταν πολύ νέοι και ο πίνακας του σκορ στο ημίχρονο έγραφε 2-0 με τα ονόματά μας πάνω.
Αυτή η στιγμή ήταν πραγματικά όμορφη.
Ήμουν αρκετά τυχερός που έπαιξα για δύο σπουδαίους συλλόγους.
Στη Νάπολι, ζεις το ποδόσφαιρο κάθε μέρα και το πάθος ξεπερνά το αποτέλεσμα.
Στο Τορίνο, από την άλλη πλευρά, είσαι πιο χαλαρός, αλλά έχεις μεγάλη ευθύνη γιατί εκεί πρέπει να κερδίζεις.
Είναι δύο διαφορετικοί σύλλογοι και δύο διαφορετικές πόλεις, ενωμένοι από μια ιστορία και μια άπειρη αγάπη για το ποδόσφαιρο.”
Νικόλα Αμορούζο
