«Με την Γιουβέντους δώσαμε κάτι καινούριο στο άθλημα…
Νομίζω ότι αυτή η ομάδα αντιπροσώπευε ήδη πολύ καλά την ιδέα μου για το ποδόσφαιρο, επιθετική σε κάθε τομέα του γηπέδου, οργανωμένη αλλά χωρίς την εμμονή με την τακτική που έχει μολύνει τους πάντες σήμερα.
Είχα παίκτες πρόθυμους να θυσιαστούν.
Ο πιο δυνατός που έχω προπονήσει στην Γιούβε??
Μμμμ, πώς να το κάνω;
Αν πω Ντελ Πιέρο, δεν μπορώ να μην σκεφτώ τον Ζιντάν, αν πω Ζιντάν, δεν μπορώ να μην σκεφτώ τον Ντελ Πιέρο…
Και μετά ο Βιάλι, που μου λείπει τόσο πολύ, γενναιόδωρος, ειρωνικός, πολύ έξυπνος, πρωταθλητής και πλακατζής.
Αλλά και ο Κόντε που ήταν το σημείο αναφοράς μου.
Γενικότερα…
Και ο Πίρλο, ο Νέντβεντ, ο Τόττι, ο Γκατούζο, ο Τζίτζι…
Και ο Ρομπέρτο Μπάτζιο, σίγουρα, ένας από τους σπουδαιότερους στην ιστορία, ένα ξεχωριστό κεφάλαιο.
Ελπίζω οι νέες γενιές να κάνουν ένα ταξίδι στο YouTube, κάθε τόσο, για να παρακολουθήσουν τους αγώνες του Μουντιάλ μας.
Το να έχω κάνει τόσους πολλούς ανθρώπους ευτυχισμένους είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση της καριέρας μου.
Το να προπονείς τους Ατζούρι μοιάζει λίγο με το να είσαι Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ανήκεις σε όλους.
Και ξέρω ότι δεν θα μας ξεχάσουν ποτέ».
Μαρτσέλο Λίπι
