“Δεν παραπονέθηκε ποτέ στους διαιτητές.

Ζητoύσε εξηγήσεις.

Ήθελε να καταλάβει γιατί μια συγκεκριμένη αγωνιστική δράση είχε αξιολογηθεί με τον ένα τρόπο και όχι με τον άλλον.

Και το έκανε, ακόμη και σε έναν αγώνα που δεν είχε βαθμολογικό ενδιαφέρον.

Αυτόν πάντα τον ενδιέφερε να ξέρει την κάθε ενέργεια.

Σεβόταν τους ρόλους.

Τα χέρια πάντα πίσω από την πλάτη του, σε σωστή απόσταση.

Ήξερε πώς να μένει στη θέση του ακόμα και εκείνες τις στιγμές που ήταν εκνευρισμένος στο γήπεδο.

Και αν δεν συμφωνούσε, κουνούσε το κεφάλι του και το άφηνε έτσι, έφευγε.

Φυσικά, έπρεπε να βεβαιωθώ ότι ο τρόπος του ενέπνεε σεβασμό ακριβώς όπως αυτός των άλλων, αλλά ποτέ δεν ήταν δύσκολο να διαιτητεύσεις μαζί του.

Στην πραγματικότητα, ήταν πολύ απλό.

Ναι, ήταν απόλυτος πρωταθλητής και σε αυτό και στην συμπεριφορό.”

Ροζάριο Λο Μπέλο, πρώην διαιτητής