Ήταν ένα παγωμένο βράδυ της 15ης Δεκεμβρίου 2006, όταν οι ζωές, τα όνειρα και τα χαμόγελα δύο αγοριών, του Alessio Ferramosca και του Riccardo Neri, έσβησαν στο Vinovo.
Εκείνο το βράδυ, μαζί τους, έσβησε το φως της νιότης τους, του ενθουσιασμού τους, της επιθυμίας τους να κυνηγήσουν μια μπάλα, με όλα τα όνειρα που φέρνει μαζί της.
Ποτέ δεν θα μάθουμε ποια θα ήταν η πορεία τους...
Καθιερωμένοι παίκτες ή κανονικά, χαρούμενα παιδιά, με μερικές ακόμα ποδοσφαιρικές ιστορίες να διηγηθούν.
Δύο τύποι που είχαν τόσα όνειρα που οι τσάντες με τις οποίες πήγαν να προπονηθούν στο Vinovo δεν έφταναν για να τα μεταφέρουν.
Είναι μια πληγή που όσα χρόνια κι'αν περάσουν δεν είναι αρκετά για να επουλωθεί.
Είναι αποκαρδιωτικό να σκεφτόμαστε ότι δύο αγοράκια έχασαν τη ζωή τους επειδή προσπαθούσαν να πάρουν τις μπάλες που κατέληξαν σε εκείνη την καταραμένη τεχνητή λίμνη στο αθλητικό κέντρο της Γιουβέντους.
Η μεγάλη λακκούβα ήταν καλυμμένη με πλαστικούς μουσαμάδες και αυτοί μετατρέπονται σε παγίδα θανάτου και για τους δύο μόλις γλιστρήσουν μέσα.
Υπάρχει μάλιστα η πιθανότητα μόνο το ένα από τα δύο αγόρια να γλίστρησε στη λίμνη, ενώ το άλλο, για να προσπαθήσει να σώσει τη ζωή του φίλου του, κατέληξε εκεί αργότερα.
Ο θάνατος και για τους δύο ήρθε λόγω υποθερμίας, παρά τις προσπάθειες των διασωστών που μετέφεραν αμέσως τα δύο αγόρια στο νοσοκομείο.
Στο γήπεδο επρόκειτο να παιχτεί το Γιουβέντους-Τσεζένα, αλλά όλα σταμάτησαν.
Σε μια έκπληκτη σιωπή, ο κόσμος έφυγε, οι παίκτες επέστρεψαν στους προπονητές με ένα σαστισμένο βλέμμα.
Αυτά τα παιδιά, γι' αυτούς, ήταν δύο νέοι συνάδελφοι με τόσα πολλά όνειρα στο συρτάρι και με μια ζωή μπροστά τους.
Αυτό που πονάει περισσότερο είναι ότι ο Άλε και ο Ρίκι έφυγαν κυνηγώντας τα όνειρά τους.
Δύο άγγελοι στον ουρανό.