«Δεν είμαι φτιαγμένος για την τηλεόραση, για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για τις κοινοτοπίες που αναπόφευκτα συνοδεύουν την άπειρη εβδομάδα ενός προπονητή.
Είμαι παθιασμένος, ειλικρινής και βάναυσος με την δουλειά.
Καταλαβαίνω το ποδόσφαιρο και το έχω δείξει σε πολλές περιπτώσεις.
Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου, αλλά η ζωή μου δεν είναι απλά ποδόσφαιρο.
Είναι πολύ περισσότερο, για παράδειγμα η οικογένεια που φροντίζω και υπερασπίζομαι.
Έζησα το χάος με την μπάλα.
Νομίζω την πρώτη χρονιά της ερασιτεχνικής μου καριέρας, ήμουν σε ένα είδος κενού, δεν ήξερα αν θα συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο.
Είχα όμως καθήκοντα απέναντι στην οικογένειά μου και έπρεπε να τους ταΐσω. 
Στο μεταξύ είχα γίνει καθηγητής φυσικής αγωγής, αλλά έφταναν αναπληρωτές και πάντα μου απαντούσαν όχι.
Η γυναίκα μου θύμωσε γιατί είπε...
 «Με συγχωρείς, θέλεις να σταματήσεις το ποδόσφαιρο αλλά δεν θέλεις να πάς και σε σχολείο, τι να κάνουμε;».
Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να γίνω προπονητής αλλά κανείς δεν μου έδωσε την ευκαιρία να ξεκινήσω. 
Μια μέρα ήρθε ένα τηλεφώνημα από έναν φίλο μου που ήταν αθλητικός διευθυντής εκεί κοντά και είπα στη γυναίκα μου ότι μου πρότειναν δουλειά.
Δεν ήταν αλήθεια, αλλά μου έδωσε την ευκαιρία να γίνω προπονητής.
Άρχισα να προπονώ από τις τρεις το μεσημέρι μέχρι τις έντεκα το βράδυ, γιατί όσοι πήγαιναν στο σχολείο έρχονταν στις τρεις το μεσημέρι, μετά όσοι δούλευαν στο εργοστάσιο έφταναν στις πέντε και μετά στις εννιά ένα αγόρι που δούλευε με τον πατέρα του που ήταν κτίστης.
Εκεί έγινα προπονητής.
Μου λείπει ο χώρος του ποδοσφαίρου.
Αλλά όταν μιλάω για το γήπεδο, δεν μου λείπει ο πάγκος, μου λείπει η καθημερινότητα, αυτή είναι η μυρωδιά του γρασιδιού, πηγαίνοντας εκεί και κάνοντας επιλογές παικτών ίσως στο σκοτάδι, διδάσκοντας σε ένα αγόρι τη θέση, πως να παίζει, πώς να βάλει στήριγμα στα πόδια του, πώς να δουλέψει με το αριστερό, γιατί οι περισσότεροι είχαν μόνο δεξί.
Δεν χάνεις και δεν κερδίζεις την Κυριακή....
Η Κυριακή, κατά τη γνώμη μου, είναι η μέρα που ο προπονητής έχει τον μικρότερο αντίκτυπο.
Όλοι πιστεύουν ότι είναι η αποφασιστική στιγμή, αν κάνει μια αλλαγή η αν δεν την κάνει. Αντίθετα, αν δούλεψες καλά μέσα στην εβδομάδα, η Κυριακή είναι απλώς ένα στιγμιότυπο αυτού που έκανες».
Ντέλιο Ρόσι