”Στα πέναλτι ήμουν ένα άγαλμα.

Στον κύκλο της μεσαίας γραμμής, δεν ήθελα κανέναν κοντά.

Είμαι Ναπολιτάνος, επομένως προληπτικός.

Με πλησίασε ο Πίρλο, με αγκάλιασε κιόλας, άσχετα με την πιθανή κακή τύχη που θα μπορούσε να έχει…

Η σκέψη της στιγμής ήταν μόνο μία…

“Μείνετε μακριά”.

Θυμόμουν το Μουντιάλ της Γαλλίας το 1998.

Δεν μπλέκεις με ιστορικές εκκλήσεις.

Είχα κολλήσει.

Μόλις πλησιάσε ο Πίρλο “τελείωσε, χάσαμε” ήταν η πρώτη μου σκέψη…

Δεν αντέδρασα ούτε στο δοκάρι του Τρεζεγκέ.

Ο Φάμπιο Γκρόσο ανέβηκε και άρχισε να περπατάει προς το ημικύκλιο.

Σε εκείνο το σημείο ο Αντρέα σχεδόν μου ψιθύρισε…

-Φάμπιο, αν ο Φάμπιο σκοράρει, κερδίσαμε το Μουντιάλ αλλά είσαι σίγουρος ότι θα το κάνει?

-Ναι Αντρέα! Τώρα είμαι σίγουρος. Το πήραμε!”

Φάμπιο Καναβάρο