Ήταν η τελευταία φορά, αλλά κανείς δεν το ήξερε.
Τώρα όλα έχουν άλλαξει, ένας θαμπός θόρυβος στον αέρα.
Είναι η μπάλα που χτυπά στον τοίχο.
Ακόμα παίζεις με τους φίλους σου??
Μια-δυο προσποιήσεις και μια άλλη μαγική ενέργεια…
Γκολ και στα κάγκελα για τον κλασικό πανηγυρισμό αλα Ντέμη!
Πειράγματα, γέλια, τίποτα μπουνιές και αγκαλιές στο τέλος.
Ήταν η τελευταία μέρα του καλοκαιριού…
Γι’ αυτό ακόμα παίζεις, για να θυμάσαι εκείνες τις μέρες.
Γιατί θέλεις πολύ να ξαναζήσεις, αυτή την τελευταία μέρα.
Μπάλα κάτω από το μπράτσο και φεύγεις.
Δυστυχώς όλα έχουν αλλάξει.
Δεν βλέπεις πλέον όλους τους φίλους σου, ειδικά αυτούς απο την αλάνα.
Κάποιος έφυγε μακριά για σπουδές, άλλος για δουλειά, άλλος παντρεύτηκε, άλλοι πρόδωσαν την φιλία τους και θα το έχουν βάρος μια ζωή στην συνείδηση τους…
Και επομένως, χανόμαστε λίγο λίγο για πολλούς και διάφορους λόγους.
Ποδήλατα, κορίτσια να παρακολουθούν, ομάδες, μυστικά δεν υπήρχαν, οι φωνές ακόμα βρίσκονται εκεί στον αέρα.
Ο ενθουσιασμός δεν πρέπει να σκουριάσει, για να ξαναπάρεις μια μέρα το ποδήλατο και να επιστρέψεις στο γήπεδο.
Παίξατε μια τελευταία φορά όλοι μαζί, εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ.
Αλλά δεν το ήξερες, ότι θα ήταν η τελευταία φορά!
