”Είχα δύο πράγματα που πάντα ήθελα να κάνω πριν τα ματς…

Να κοιμάμαι οχτώ ώρες με το ρολόι και να παίζω το παιχνίδι στο μυαλό μου, πριν κοιμηθώ.

Έτσι, ξάπλωνα μια μέρα πριν παίξω με το φως κλειστό, περίπου είκοσι ή τριάντα λεπτά και κοίταζα το ταβάνι.

Και εκεί καταλάβαινα τι μπορούσε να συμβεί στον αγώνα, έφτιαχνα ολόκληρο σενάριο.

Πως θα πάρω την μπάλα, πως θα βρω χώρο να σκοράρω, μέχρι και το πως θα πανηγυρίσω!

Σκεφτόμουν μόνο τα παιχνίδια.

Ολες οι κινήσεις ήταν μέσα στο κεφάλι μου, κάθε στιγμή έκανα κινήσεις νοητά, πότε δεξιά και πότε αριστερά.

Και με έχει βοηθήσει τόσες πολλές φορές.

Παίζοντας τόσα χρόνια, σε τόσα πολλά παιχνίδια, όλα μπορούν να συμβούν και έπρεπε να τα σκεφτώ όλα, για να είμαι έτοιμος.

Δούλεψε για μένα αυτό.

Πολλές φορές βρέθηκα στο γήπεδο με το έργο που είχα φανταστεί και είχα φτιάξει στο μυαλό μου, το προηγούμενο βράδυ.

Ήδη ήξερα πώς έπρεπε να αντιμετωπίσω την άμυνα και να σκοράρω.

Γλίτωσα απο χιλιάδες δευτερόλεπτα σκέψης, επειδή τα είχα ήδη στο μυαλό μου και ήξερα απο πριν, τι έπρεπε να κάνω.

Αυτό ήταν το τελετουργικό μου. ”

Γκαμπριέλ Ομάρ Μπατιστούτα