Κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1994, με κάθε νίκη της Βουλγαρίας, ακούγονταν φωνές στα αποδυτήρια…

“Ο Θεός είναι Βούλγαρος!”

Γι’αυτούς, ο Θεός είναι ο Χρίστο Στόιτσκοφ!

Και να σκεφτεί κανείς ότι γνώρισε την απόρριψη ως παιδί απο πολλές ομάδες, κανείς δεν τον ήθελε.

Για να βρει ομάδα έπρεπε να πάει στα σύνορα με την Τουρκία, όπου τελικά έγινε αντιληπτός από την ΤΣΣΚΑ Σόφιας που τον πήρε.

Αλλά στο πρώτο ντέρμπι κόντρα στην Λέφσκι Σόφιας, ο Στόιτσκοφ αποβάλλεται.

Η ΤΣΣΚΑ αποφασίζει να τον στείλει σε στρατιωτικό κολέγιο για να τον εκπαιδεύσει.

Παίκτης και προσωπικότητα από αυτούς που δεν επαναλαμβάνονται στην ιστορία μιας εθνικής ομάδας όπως η Βουλγαρία.

Παρεμπιπτόντως, οι Βούλγαροι προκρίθηκαν σε εκείνο το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 κάνοντας το μεγάλο μπαμ καθώς έπρεπε να νικήσουν την Γαλλία στην έδρα της.

Πριν από εκείνο το παιχνίδι, ο Στόιτσκοφ έβγαλε λόγο στα αποδυτήρια που άναψε φωτιά στην ομάδα.

Πήρε έναν-έναν τους συμπαίκτες του και τους είπε…

“Είναι ο Καντονά πιο δυνατός από μένα…??

Είναι ο Ζινολά πιο δυνατός από τον Λέτσκοφ…??

Μπορεί στο χαρτιά, αλλά στο γήπεδο θα το δουμε ποιος θα κερδίσει!”

Οι Βούλγαροι πάνε στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Φτάνουν για πρώτη φορά σε έναν ιστορικό ημιτελικό ενός Μουντιάλ γιατί ακριβώς…

“Ο Θεός (Χρίστο Στόιτσκοφ) είναι Βούλγαρος!”

Το 1994 κερδίζει την Χρυσή Μπάλα και το Χρυσό Παπούτσι…

Με την Μπαρτσελόνα κερδίζει τα πάντα.

Είναι σίγουρα ο ισχυρότερος Βούλγαρος παίκτης στην ιστορία.