Την ημέρα που ο Ντιέγκο Μαραντόνα έσωσε έναν συμπαίκτη του απο την αυτοκτονία…
”Ημουν έτοιμος να αυτοκτονήσω, είχα το όπλο στο χέρι μου.
Ζούσα σε ένα χωριό, είχα χωρίσει και δεν είχα τίποτα.
Δεν είχα όρεξη να φάω.
Μια μέρα, σκέφτηκα να πάρω τον Ντιέγκο και αν δεν έρθει, θα αυτοκτονήσω.
Του τηλεφώνησα και του είπα ότι νιώθω άσχημα, ότι ήθελα να του μιλήσω, ότι δεν είμαι καλά και μου είπε να μην ανησυχώ και να τον περιμένω.
Νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν, αλλά εμφανίστηκε.
Όταν είδα το αυτοκίνητό του, έκρυψα το όπλο από ντροπή, δεν του είπα τίποτα.
Όταν έφτασε, του είπα να καθίσει σε μια καρέκλα, η μόνη που υπήρχε στο σπίτι και απάντησε…
”Όχι, αν είσαι στο πάτωμα, κάθομαι μαζί σου στο πάτωμα.”
Σε εκείνη τη συζήτηση του είπα ότι η κόρη μου γεννήθηκε στο Τουκουμάν και δεν την ήξερα, φοβόμουνα να πάω να την δω.
Χάρη σ ‘ αυτόν πήγα να δω την κόρη μου, χάρη σ’αυτόν ξανάρχισα να ζω.
Μου έδωσε δύναμη και κουράγιο.”
Πέντρο Μοντσόν
