Στις 24 Μαΐου του 1989, περίπου 100.000 άτομα από τις κερκίδες του “Καμπ Νόου”, και άλλα 300.000.000 από την τηλεόραση ελέω Μπερλουσκόνι, παρακολούθησαν την αναμέτρηση που θα έκρινε τον τίτλο του Πρωταθλητή Ευρώπης.

Με αφορμή τη μαζική έξοδο των οπαδών της Μίλαν στο Campo Nou της Βαρκελώνης, ανέβηκε ένα ακόμη αριστούργημα της Μίλαν του Arrivo Sacchi.

Εκείνο το βράδυ δεν υπήρχε θέση για την άτυχη Στεάουα Βουκουρεστίου, η οποία είχε και κάποιο διεθνές κύρος, αν αναλογιστούμε ότι εκείνα τα χρόνια η παρουσία στα ημιτελικά του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου ήταν συχνή και ότι τρία χρόνια νωρίτερα είχαν μάλιστα ανέβει στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου.

Όμως, εκείνο το βράδυ ο Διάβολος των Ροσονέρι έπαιξε ένα άλλο άθλημα, σε άλλο ρυθμό και κυριάρχησε στον αγώνα παντού, καθιερώνοντας μια τακτική και τεχνική κυριαρχία που ήταν εκτός αυτού του κόσμου, καθώς και εξαιρετικά μοντέρνα για τα πρότυπα της εποχής.

Και ανάμεσα σε όλους τους μεγάλους πρωταθλητές που ήταν παρόντες για να κάνουν την Μίλαν σπουδαία, υπήρχαν οι Ρουντ Γκούλιτ και Μάρκο φαν Μπάστεν, έτοιμοι να σκοράρουν από δύο γκολ και να κυριαρχήσουν στον τελικό ως δίδυμο.

Ήταν ένα προσβλητικό ακαδημαϊκό μάθημα, στο οποίο ο Ρουντ και ο Μάρκο έδωσαν μαθήματα ποδοσφαίρου στους αμοιρους παίκτες της Στεάουα Βουκουρεστίου και υπενθύμισαν σε όλο τον κόσμο γιατί ήταν οι δύο νικητές της Χρυσής Μπάλας των προηγούμενων ετών.

Το 1989, η Μίλαν κατέκτησε το τρίτο Ευρωπαϊκό Κύπελλο της ιστορίας της, με επικεφαλής δύο πρωταθλητές που σχημάτισαν ένα από τα πιο δυνατά και επιτυχημένα δίδυμα όλων των εποχών.