"Το να είσαι στο γήπεδο είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα, απο το να βλέπεις έναν αγώνα απο την κερκίδα η απο την τηλεόραση.
Η αδρεναλίνη, ο κόσμος, η μυρωδιά του γρασιδιού, οι μονομαχίες, το να νιώθεις ζωντανός στο γήπεδο...
Αυτό είναι το σημαντικότερο.
Η πρόκληση είναι να κάνω όλο και περισσότερα, δεν είμαι ποτέ ικανοποιημένος.
Προφανώς όλα είναι διαφορετικά από ότι ήταν παλιά.
Πριν από δέκα χρόνια ο εγωισμός μου ήταν πολύ μεγαλύτερος, σήμερα με εμπειρία, ηλικία και ωριμότητα τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Όταν επέστρεψα στο Μιλάνο ήμουν ο μεγαλύτερος από όλους, δεν ήρθα για να μάθω αλλά για να δώσω.
Να βελτιώσουμε την ομάδα συλλογικά και ατομικά.
 Στο τέλος αυτό που θέλουμε είναι να είμαστε στο γήπεδο και να παίζουμε ποδόσφαιρο, ακόμα κι αν είναι δύσκολο.
Μου αρέσει να σκέφτομαι τον εαυτό μου και να ετοιμάζομαι για νέες περιπέτειες, δεν ξέρω τι μπορεί να μου δώσει αυτή την αδρεναλίνη στο μέλλον.
Όταν είμαι καλά, οι άλλοι πρέπει να φοβούνται, όχι εγώ».
Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς