”Τον Ιανουάριο για πέντε συνεχόμενα παιχνίδια δεν σκόραρα.

Σε τρεις μήνες έβαλα μόνο ένα γκολ, δεν ξέρω γιατί.

Απλά συνέβη και ο Καπέλο άρχισε να μου επιτίθεται.

Όσο και αν με έφτιαχνε ψυχολογικά πριν, με συνέτριψε μετά.

”Δεν έχεις κάνει τίποτα απολύτως… Έπαιξες ένα τρομερό παιχνίδι…”

Μια κρύο, μια ζέστη.

Μου έλεγε πολλά αλλά με έβαζε να παίξω.

Εφαρμόζει αυτή την μέθοδο…

Σε ανεβάζει και μετά σε συνθλίβει και δεν είχα ιδέα τι ακρίβως περνούσα.

-Ίμπρα, έλα εδώ.

Η αγωνία μου όταν με κάλεσε απεριγράπτη, δεν θα φύγει ποτέ απο το μυαλό μου και άρχισα να αναρωτιέμαι…

“Έκλεψα πάλι κανα ποδήλατο;

Ή έκανα κάτι που δεν έπρεπε…”

Πηγαίνοντας προς τα αποδυτήρια όπου με περίμενε, προσπαθησα να σκεφτώ μερικές καλές δικαιολογίες για να απολογηθώ.

Αλλά είναι δύσκολο όταν δεν ξέρεις τι θα σου πει ο άλλος.

Όταν μπαίνω στα αποδυτήρια, ο Καπέλο μόλις είχε κάνει μπάνιο, τα γυαλιά ήταν μέσα στην ομίχλη, σίγουρα με έβλεπε θολά.

Υπάρχει κάτι στον Καπέλο, ειδικά όταν είσαι μόνος μαζί του πρόσωπο με πρόσωπο, που σε κάνει να νιώθεις μικρός.

Αυτός ανεβαίνει, εσύ κατεβαίνεις.

“Κάτσε κάτω” είπε και φυσικά έκατσα.

Μπροστά μου ήταν μια παλιά τηλεόραση με ένα ακόμα παλαιότερο βίντεο και ο Καπέλο έχωσε μια κασέτα μέσα.

-Μου θυμίζεις έναν παίκτη που προπονούσα στη Μίλαν…

-Νομίζω ότι ξέρω σε ποιον αναφέρεσαι.

-Αλήθεια??

-Το έχω ακούσει πολλές φορές.

”Τέλεια, αλλά μην αφήνεις την σύγκριση να σε αγχώνει.Δεν είσαι ο νέος Φαν Μπάστεν.

Έχεις το δικό σου απόλυτα προσωπικό στυλ και σε βλέπω σαν κορυφαίο παίκτη.

Αλλά ο Μάρκο Φαν Μπάστεν το αποδεικνύει, το έκανε να είναι εύκολο, είχε καλύτερες κινήσεις από εσένα στην περιοχή.

Εδώ είναι το βίντεο.

Μελέτησε τις κινήσεις του.

Δεν θα κοιμηθείς.

Θα μάθεις από αυτόν.”

Μετά βγήκε ο Καπέλο κι εγώ μόνος στα αποδυτήρια, άρχισα να παρακολουθώ.

Ναι ήταν πραγματικά όλα τα γκολ του Φαν Μπάστεν και στα πλάνα τον έβλεπες να βρίσκει δίχτυα από κάθε γωνία και κατεύθυνση.

Έμπαινε η μπάλα στα δίχτυα κάθε φορά και μετά από δέκα λεπτά ή ένα τέταρτο, μισή ώρα αναρωτιόμουν πότε θα μπορούσα να φύγω.

Ο Καπέλο έβαλε κάποιον να ελέγχει την πόρτα…

Το έκανε συχνά, με έβαζε να παρακολουθώ Φαν Μπάστεν.

Κάποτε κρατούσε είκοσι πέντε ή τριάντα λεπτά και μετά εντάξει, σκέφτηκα, τώρα αυτό θα έπρεπε να είναι αρκετό.

Μου είπε…

-Δεν ξέρω αν θα μάθεις πραγματικά κάτι για να είμαι ειλικρινής.

Αλλά πήρες το μήνυμα, που ήταν το συνηθισμένο…

Ο Καπέλο θέλει να βάζεις την μπάλα στα δίχτυα. “

Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς

O Φάμπιο Καπέλο, παρά την αυστηρότητα του, ήταν ένας προπονητής που πάντα έδινε ευκαιρίες σε νέους παίκτες, ιδιαίτερα όταν έβλεπε ότι υπάρχει ταλέντο.

”Αρκετά με τις ηλικίες των ποδοσφαιριστών.

Όταν πήγα στην Ρεάλ Μαδρίτης, υπήρχε ο Ραούλ που ήταν είκοσι ετών και ο Γκούτι που ήταν είκοσι ένα, πήρα τον Ρομπέρτο Κάρλος που ήταν είκοσι τρία ετών ετών και τον Ζέεντορφ που ήταν είκοσι.

Όλοι έπαιζαν…

Αν κάποιος είναι καλός και πιστεύει στον εαυτό του, η ηλικία δεν έχει σημασία.”

Φάμπιο Καπέλο