“Ο Ρονάλντο ήταν το είδωλό μου.

Ρονάλντο, ο αυθεντικός.

Ο τρόπος που έπαιζε ήταν μαγικός για μένα.

Κατά τη διάρκεια του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1998, όταν τραυματίστηκε και έχασε η Βραζιλία από την Γαλλία, έκλαψα πολύ γιατί στεναχωρήθηκα πολύ γι’ αυτόν.

Τα έβδομα γενέθλιά μου ήταν μόλις τρεις μήνες αργότερα και κάθε μέρα έλεγα στη μαμά μου…

“Θέλω μόνο την κιτρίνη φανέλα του Ρονάλντο.

Σε παρακαλώ, απλά δώσε μου αυτή την φανέλα.”

Έτσι ήρθαν τα γενέθλιά μου και η μαμά μου είχε μόνο ένα κουτί για μένα.

Το άνοιξα και ήταν η φανέλα του Ρονάλντο.

Ήταν ένα από αυτά τα ψεύτικα φανελάκια που βρίσκεις στην αγορά.

Δεν νομίζω να είχε καν το σήμα της Βραζιλίας… ήταν μόνο η κίτρινη φανέλα με το νούμερο 9 του Ρονάλντο.

Οι γονείς μου δεν είχαν τα χρήματα να μου πάρουν την πραγματικη φανέλα, αλλά δεν είχε σημασία.

Ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής μου.

Την φορούσα για δέκα μέρες συνεχόμενα και είχα και μερικά κίτρινα σορτς για να την συνδυάσω.”

Σερντάν Σακίρι