”Ξέρω ότι το πρώτο πράγμα που κάνει ο Γιάννης μετά από κάθε αγώνα είναι να κοιτάξει το κινητό του για να δει το μήνυμά μου.
Τους παρακολουθώ από την τηλεόραση, ακόμα κι αν παίζουν την ίδια ώρα και μέρα με διαφορετικές ομάδες. Θα στείλω πάντα σε όλα τα παιδιά μου μήνυμα πριν και μετά από κάθε παιχνίδι.
Θέλω να τους βλέπω να μοιράζουν απλόχερα στους συνανθρώπους τους, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αφρική, την αγάπη που εισέπραξαν οι ίδιοι. Ο ρόλος της μητέρας, ειδικά αν εργάζεται, είναι δύσκολος.
Πολλές φορές γύριζα σπίτι και ένιωθα αδύναμη και κουρασμένη, και έπρεπε να πλύνω εκείνη την ώρα τις κάλτσες τους που ήταν μούσκεμα από την προπόνηση, γιατί δεν είχαν άλλο ζευγάρι.
Ήξερα ότι μου έλειπαν πολλά απ’ αυτά που ήθελα να τους προσφέρω. Αλλά δεν τους έδειχνα ποτέ την κούρασή μου, ήθελα να είμαι χαρούμενη, να τους δίνω αγάπη, γιατί τα παιδιά θυμούνται, συγκρατούν τα πάντα και δεν ήθελα να έχουν άσχημες μνήμες.
Τους μαγείρευα, τους τραγουδούσα, χορεύαμε, αγαπούσα το σπίτι μου. Ακόμα και μετά απ’ όσα περάσαμε, δεν σκέφτομαι τις δύσκολες στιγμές, αλλά πόσο χαρούμενοι ήμασταν.
Δεν είναι ότι ξεχνώ, δεν είναι αυτή η δύναμή μου, αλλά η αγάπη και ο Θεός.
Είμαι περισσότερο περήφανη για τα παιδιά μου, όχι για τις επαγγελματικές επιτυχίες τους, αλλά επειδή έχουν μάθει να αγαπούν ο ένας τον άλλο, να αγαπούν τους ανθρώπους, να τους σέβονται και να βοηθούν. Να δίνουν κι εκείνοι πίσω με τη σειρά τους.”
Βερόνικα Αντετοκούνμπο
