«Σε όλη την Ιταλία υπήρχαν εκείνοι που, παρόλο που δεν μπόρεσαν ποτέ να πατήσουν το πόδι τους στη «Φιλαδέλφεια», ονειρεύτηκαν να δουν και προσπάθησαν να επαναλάβουν τις επιδρομές του Γκρεζάρ και τα γκολ του Ossola, τα τάκλιν του Μπαλάριν και τις ντρίμπλες του Μαρόζο.
Την κλάση του Castigliano και Menti, για να μην αναφερθούν τα θρυλικά κατορθώματα του Mazzola, τουλάχιστον μέχρι εκείνη την καταραμένη Κυριακή του Μαΐου, όταν ολόκληρη η ομάδα του Torino Calcio κατέληξε να πέσει στη Βασιλική Superga, τυλιγμένη στην ομίχλη.
Εκείνο το βράδυ εξαφανίζεται μια θρυλική ομάδα, ικανή να κυριαρχήσει στο ιταλικό και διεθνές ποδόσφαιρο και να αποκτήσει μεγάλο κύρος.
Ήταν πένθος όχι μόνο για τους φιλάθλους της «γκρανάτα» και για τους Τορινέζους, αλλά για ολόκληρη την Ιταλία.
Σε μια χώρα που ήταν πάντα διχασμένη, μόνο μία ποδοσφαιρική ομάδα μπόρεσε να ενώσει την Ιταλία και δεν είναι ούτε η νικήτρια εθνική ομάδα της Ιταλίας το 1982 ούτε αυτή που οδήγησε στο τέταρτο παγκόσμιο κύπελλο το 2006...
Γιατί αυτή η ομάδα ήταν η Grande Torino.
Γι'αυτό, κυρίες και κύριοι, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία».
 "Superga 1949"  Giuseppe Culicchia
17:03 στις 4 Μαΐου 1949.
Η πιο δυνατή ομάδα στον κόσμο έφυγε οριστικά από τη σκηνή στο λόφο της Superga, μπαίνοντας με το ζόρι στην αιωνιότητα της.
Bacigalupo, Ballarin, Maroso, Grezar (Martelli), Rigamonti, Castigliano, Menti, Loik, Gabetto, Mazzola, Ossola.
Αυτή ήταν το μεγάλο Τορίνο των αθανάτων.
Μόνο η μοίρα τους κέρδισε...