Euro 2000; Για μένα είναι μια γλυκόπικρη ανάμνηση.
Έπαιξα ως βασικός στην διοργάνωση, τέσσερρις μήνες μετά το ντεμπούτο μου στην εθνική ομάδα.
Και με όλο τον σεβασμό σε αυτούς που υπάρχουν τώρα, το να παίζεις για εκείνη την εθνική ομάδα δεν ήταν τόσο απλό.
Ήμουν ήδη χαρούμενος που ήμουν στην ομάδα, τότε ο Τζοφ με έβαζε πάντα να παίζω βασικός, με τον Ντελ Πιέρο και τον Τότι να βγαίνουν εναλλάξ... κάτι σήμαινε.
Για μένα ήταν μια υπέροχη εμπειρία, κάτι που κουβαλάω ακόμα μαζί μου με θετικά συναισθήματα.
Φυσικά, ο επίλογος... ήταν ένα δράμα.
Όλοι μας, ακόμα και σήμερα, συνεχίζουμε να κουβαλάμε τα σημάδια του, ήταν πραγματικά ένα αστείο, ήμασταν πρωταθλητές Ευρώπης λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος...
 Μεγάλη πίκρα, αλλά αντισταθμίζει το γεγονός ότι έπαιξα σε εκείνο τα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Ολλανδία - Ιταλία; Αυτό το παιχνίδι παραμένει πραγματικά επικό, γιατί όταν το μυαλό μου πάει σε αυτό το παιχνίδι, όταν βλέπω κάποια πλάνα να επαναλαμβάνονται… πραγματικά ήταν κατι εξαιρετικά επικό, ανεπανάληπτο.
Ήμασταν όλοι έκπληκτοι από αυτά τα πορτοκαλί που είχαμε γύρω μας στο γήπεδο και πάνω από όλα από την Ολλανδία, η οποία ήταν μια τρομερή ομάδα που μας δημιουργούσε πολλά προβλήματα σε έναν αγώνα 11 εναντίον 11.
Όταν αποβλήθηκε ο Zambrotta, σκεφτήκαμε "αυτό θα τελειώσει άσχημα".
Αντίθετα, καθώς περνούσαν τα λεπτά, είδαμε στα πρόσωπά τους τον τρόμο, να μην τα καταφέρνουν και τροφοδοτήσαμε τις ελπίδες μας, έστω και με τύχη, χωρίς την οποία δεν θα μπορούσαμε να πετύχουμε αυτό το κατόρθωμα.
Δεν είπα τίποτα συγκεκριμένο στον Τότι για το πέναλτι, παρά μόνο τον αποκάλεσα τρελό, όπως όλοι.
Αρχικά όταν κάποιος σαν αυτόν, που έχει πάντα έτοιμο ένα αστείο, που αστειευόταν συνέχεια, μας έλεγε ότι θα βαρέσει αυτό το πέναλτι ''κουτάλι'' όλοι σκεφτήκαμε «θέλει να αστειευτεί ακόμα και τώρα».
Αντίθετα, δεν ξέρω αν ήταν ο καλύτερος ή ο πιο τρελός στο να το κάνει...
Έχοντας πάει καλά, βγήκε ένα μαργαριτάρι απο το στόμα όλων.
Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα είχε συμβεί αν έκανε λάθος... ευτυχώς κανείς δεν θα το μάθει ποτέ».
Στέφανο Φιόρε