«Ο Βερόν ήταν ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, με απέραντη αντοχή.
Τι παίκτης!
Η ευφυΐα και η σωματική του διάπλαση ήταν παγκόσμιας κλάσης.
Το πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσαμε να βρούμε μια θέση γι'αυτόν.
Αν τον αφήναμε να παίξει κεντρικό χαφ, κατέληγε να παίζει ως επιθετικό χαφ, ή να απλώνεται προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά, πήγαινε εκεί που ήταν η μπάλα.
Ήταν όλο και πιο δύσκολο να τον κάνεις να συνυπάρξει με τον Σκόουλς και τον Κιν στη μεσαία γραμμή.
Παρά τις εξαιρετικές του εμφανίσεις, ο Βερόν δεν μπορούσε να παίξει μαζί μας.
Ήταν σολίστ.
Ήταν το είδος του παίκτη που σε έναν ερυθροκίτρινο αγώνα προπόνησης, έπαιζε και για τις δύο ομάδες.
Απλά έπαιζε παντού, πήγαινε όπου ήθελε.
Θα μπορούσα να τον είχα προπονήσει για εκατό χρόνια χωρίς να μπορώ να καταλάβω πού να τον βάλω να παίξει.
Ήταν ο παράγοντας έκπληξη, ήταν ο τζόκερ.
Υπήρχαν στιγμές που σου έδειχνε αστέρια...
 Σε έναν αγώνα προετοιμασίας ντρίμπλαρε δύο παικτες στην πλάγια γραμμή και έδωσε την μπάλα στον van Nistelrooy, ο οποίος σκόραρε.
Έδωσε μια μεγάλη μπαλιά στον Μπέκαμ, με την μπάλα να περνάει ανάμεσα απο τους αμυντικούς.
Ο Μπέκαμ την κατέβασε και πέρασε με λόμπα τον τερματοφύλακα.
Σε ορισμένες στιγμές ήταν υπέροχος και από άποψη ταλέντου ήταν αδιαμφισβήτητο ότι ήταν μεγάλος παικτης, είχε δύο καλά πόδια, έτρεχε, είχε εξαιρετικό έλεγχο της μπάλας και εξαιρετική όραση του παιχνιδιού.
Απλώς δεν ταίριαζε στην ομάδα.
Το αγγλικό ποδόσφαιρο δεν ήταν πρόβλημα γι'αυτόν, έπαιζε άνετα παντού, ήταν γενναίος, είχε ''μπάλες''».
Σερ Άλεξ Φέργκιουσον