Σίνισα Μιχαΐλοβιτς (Синиша Михајловић)
20 Φεβρουαρίου 1969 – 16 Δεκεμβρίου 2022)
Ως ποδοσφαιριστής ήταν ένας τυπικός Γιουγκοσλάβος, μέρος αυτής της εξαιρετικής γενιάς μεγάλων τεχνιτών που έκαναν την Ευρώπη να ονειρεύεται τη δεκαετία του 1990.
Ο εμφύλιος διέλυσε την πρώην Γιουγκοσλαβία και δεν μπόρεσαν να διεκδικήσουν το ταλέντο τους στη διεθνή σκηνή.
Με καταγωγή από τη Σλαβονία, γιος Κροάτισας μητέρας και Σέρβου πατέρα, αποφασίζει να συμμετάσχει στην εθνική επιλογή του τελευταίου και να παίξει για τη Γιουγκοσλαβία.
Του ζητήθηκε να υπογράψει στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ, αλλιώς δεν θα πήγαινε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων του 1987 στη Χιλή, αλλά αυτός αρνήθηκε.
Κέρδισε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης με τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου το 1991 στο Μπάρι απέναντι στην Ολιμπίκ Μαρσέιγ της Μασσαλίας και στη συνέχεια και το Διηπειρωτικό Κύπελλο.
Ακολούθησε καριέρα στην Ιταλία όπου αγωνίστηκε σε Ρόμα, Σαμπντόρια και Λάτσιο, ομάδα όπου άφησε το στίγμα του στο ιταλικό πρωτάθλημα για πάντα.
Ο Μιχαίλοβιτς είναι ένας από τους λίγους παίκτες που σημείωσε τρία γκολ με φάουλ σε ένα παιχνίδι και είναι επίσης ο πρώτος σκόρερ με απευθείας φάουλ στην ιστορία της Σέριε Α με 45 γκολ, καταρρίπτοντας το ρεκόρ που κατείχε ο Μισέλ Πλατινί.
Ο Μιχαίλοβιτς ήταν ένας πολύ ολοκληρωμένος και τεχνικός μέσος (ή αμυντικός) που σημείωσε 90 γκολ σε 567 επίσημους αγώνες.
Στις 13 Δεκεμβρίου 1998 με τη φανέλα της Λάτσιο και αντίπαλο την πρώην ομάδα του στο Ολυμπιακό Στάδιο Ρώμης στη Σέριε Α 1999–2000 σημείωσε χατ-τρικ, επίδοση ρεκόρ που παραμένει.
Το 2006, αφού πέρασε δύο σεζόν στην Ίντερ, ομάδα με την οποία κέρδισε δύο Κύπελλα Ιταλίας και το πρωτάθλημα του 2006, αποσύρθηκε και έγινε βοηθός του Ρομπέρτο Μαντσίνι για δύο χρόνια.
Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση έγινε προπονητής, σε 14 χρόνια πέρασε απο οκτώ ομάδες.
Μόνιμα, με την εξαίρεση της σύντομης θητείας του ως εκλέκτορας της Σερβίας, στην Ιταλία. Παντρεύτηκε Ιταλίδα, τη δημοσιογράφο Αριάνα Ραπατσιόνι με την οποία απέκτησε έξι παιδιά. Τον Ιούλιο του 2019 διαγνώστηκε με σπάνια μορφής λευχαιμίας.
Υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση μυελού των οστών, χωρίς όμως να αποφύγει το μοιραίο τρία χρόνια αργότερα.
