”Ο γιος μου ο Σάντι γεννήθηκε υγιής, αλλά στα τρεισήμισι χρόνια, απ’την μία ημέρα στην άλλη, αρρώστησε.

Αγωνιστήκαμε για δεκαπέντε μήνες, δυστυχώς ήταν ένα πολύ σοβαρό είδος ασθένειας, από το οποίο δεν μπορούσαμε να ανακάμψουμε.

Είναι δύσκολο να το εξηγήσεις, γιατί αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να κατανοηθούν μέχρι να τα ζήσεις.

Ζω την κάθε μέρα, αλλά δεν μπορώ να αρνηθώ ότι ζω με έναν τεράστιο πόνο, την έλλειψη του Σάντι μου.

Θάνατος;

Πάντα φοβόμουν.

Αλλά τώρα ξέρω ότι όταν συμβεί, εκείνη την ημέρα θα είμαι ευτυχισμένος γιατί θα μπορέσω να αγκαλιάσω τον γιο μου. “

Σνατιάγκο Κανιθάρες